Η Μαρί είναι μια έφηβη αφοσιωμένη στο σχολείο και το βιολοντσέλο. Ο Βικτόρ είναι ένα δυναμικό αγόρι, αλλά με κάποιες δυσκολίες στο σχολείο. Χωρίς να γνωρίζει ότι η Μαρί χάνει σιγά-σιγά την όρασή της, ο Βικτόρ την ερωτεύεται και λίγο-λίγο, προς έκπληξή του, η Μαρί τον βοηθά. Από την στιγμή που η Μαρί τού αποκαλύπτει το μυστικό της, τα δύο παιδιά κάνουν μια συμφωνία: ο Βικτόρ υπόσχεται να την βοηθήσει να κρύψει την αλήθεια για να καταφέρει να περάσει τις εξετάσεις στο ωδείο. Μια βαθιά φιλία θα γεννηθεί ανάμεσά τους και θα τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τον κόσμο ολόκληρο.
Βασισμένη στο ομότιτλο παιδικό βιβλίο του Πασκάλ Ρουτέρ, η ταινία του Μισέλ Μπουζενά προσπαθεί να σε κερδίσει με την χαριτωμενιά και την τρυφερότητά της, αλλά κυρίως με την παιδική αφέλειά της. Με σαφείς επιρροές από την «Οικογένεια Μπελιέ» και από το «Λάθος Αστέρι» του Τζος Μπουν, αν φυσικά κάποιος μειώσει στο ελάχιστο τις δόσεις νεανικής μελαγχολίας, τις αναφορές περί τραγικότητας του έρωτα και της συναισθηματικής χειραγώγησης, η ταινία του Μπουζενά δανείζεται όλα τα συστατικά τα οποία λειτουργούν μεν αποτελεσματικά, σχεδόν όσο εκ του ασφαλούς μοιάζουν να ντύνουν έναν παιδικό έρωτα.
Οι «Ευαίσθητες Χορδές» προσπαθούν να δώσουν ένα μάθημα ζωής στους μεγάλους μέσα από τα μάτια, κυρίως της ψυχής, των παιδιών αλλά και την αφέλεια που τα χαρακτηρίζει, με τον Μπουζενά να προσπαθεί να κάνει μια ευαίσθητη, ανθρώπινη, αλλά και πάνω από όλα, family friendly ταινία γύρω από τα πρώτα παιδικά σκιρτήματα του έρωτα, χωρίς όμως να εμβαθύνει περισσότερο ούτε στους ίδιους τους χαρακτήρες του, οι οποίοι παραμένουν αρκετά επιφανειακοί μέχρι και το τέλος, αλλά ούτε να ξεφύγει από μια, κατά τα άλλα, προβλέψιμη ιστορία.
Ακόμα κι έτσι όμως, η ταινία του εκπέμπει μια ζεστή γοητεία και ποτέ δεν πέφτει στην εύκολη συγκίνηση και το μελόδραμα, αν και έχει πολλές ευκαιρίες να το κάνει καθ’ όλη τη διάρκειά της. Για να το πετύχει αυτό, επενδύει σοφά στους μικρούς πρωταγωνιστές του, οι οποίοι αποτελούν και την ψυχή του φιλμ, με τον μικρό Ζαν-Σταν Ντι Πακ να κλέβει την παράσταση με την αμήχανη και αδέξια ερμηνεία του που εκπέμπει έναν ζεστό συναισθηματισμό και μια ειλικρινή αθωότητα.
Μπορεί το φιλμ του Μπουζενά να μην είναι τέλειο και να παραπατά μερικές φορές, αλλά παρόλ' αυτά καταφέρνει να βρει τρόπους για να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Και μπορεί όλη αυτή η αφέλεια για τον έρωτα αλλά και την αντίληψη του κόσμου μέσα από τα μάτια των παιδιών να μοιάζει σε εμάς, ως ενήλικες πλέον, ως κάτι το ρομαντικά παιδικό ή ακόμα και ως κάτι το ανόητο και το γελοίο, αλλά δεν παύει να είναι ίσως και το πιο αληθινό.
