Το επικό, νατουραλιστικό, αλλά και ελεγειακά ποιητικό σε στιγμές (με την πένθιμη μουσική του Μορικόνε να τονίζει τη δραματουργία) αριστούργημα του ιταλικού κινηματογράφου καταγράφει την λαϊκή επανάσταση στην Αλγερία (1954-1962) εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών της Βόρειας Αφρικής. Ο ντοκιμαντερίστας σκηνοθέτης καταφέρνει να αναπαραστήσει τις μάχες χωρίς τη χρήση αρχειακού υλικού, χωρίς εφέ, με ερασιτέχνες και επαγγελματίες ηθοποιούς. Ο Ποντεκόρβο εστιάζει στα γεγονότα μεταξύ 1954-57 και τον ανταρτοπόλεμο των εξεγερθέντων που πάταξε με μία θηριώση αιματοχυσία η γαλλική κυβέρνηση.
Οπως ήταν φυσικό, η οπτική του Ποντεκόρβο ενόχλησε τους Γάλλους που μέχρι το 1974 είχαν απαγορεύσει την ταινία στις γαλλικές αίθουσες.
Στις μέρες μας θεωρείται ένα αριστούργημα που ακροβατεί ανάμεσα στον νεορεαλισμό και την κινηματογραφική ποίηση.
