Η Ιζαμπέλ είναι τριάντα χρονών και ερωτευμένη με τον άντρα των ονείρων της. Δεν σκοπεύει όμως να τον παντρευτεί, ή τουλάχιστον όχι ακόμα. H οικογένειά της ταλαιπωρείται από μια παράξενη κατάρα που διαλύει όλους τους πρώτους γάμους των μελών της. Ετσι, η Ιζαμπέλ αποφασίζει να παντρευτεί τον οποιονδήποτε, προκειμένου να χωρίσει και να εξασφαλίσει μετά μια ευτυχισμένη ζωή με τον άντρα που αγαπά. Το μόνο πρόβλημα σ’ αυτό το φαινομενικά αλάνθαστο σχέδιο είναι ότι η Ιζαμπέλ βάζει στο μάτι τον ιδιότροπο και εγωκεντρικό Ζαν - Ιβ Μπερτιέ, έναν ταξιδιωτικό συντάκτη τον οποίο θα ακολουθήσει από το Κιλιμάντζαρο μέχρι τη Μόσχα με σκοπό να τον αποπλανήσει, να τον παντρευτεί και φυσικά να τον χωρίσει.
Η νέα ταινία του Πασκάλ Σομέιγ, ακόμα καλύτερα «του Ντάνι Μπουν», έχει την πρόθεση να γίνει μια αμερικανικού τύπου κομεντί, με το αταίριαστο ζευγάρι, τις απροσδόκητες, κωμικές εξελίξεις και τα κοσμοπολίτικα ντεκόρ. Το αποτέλεσμα, λοιπόν, είναι να μοιάζει περισσότερο με μια κακή αμερικανική κωμωδία, με τη διαφορά ότι οι ήρωες μιλούν γαλλικά.
Το σενάριο ακολουθεί, χωρίς λόγο, τη μέθοδο της αφήγησης – flash back, καθώς γύρω από ένα πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, η οικογένεια της Ιζαμπέλ αφηγείται στην προσκεκλημένη τους την ιστορία της. Τα κωμικά gags και οι διάλογοι ανάμεσα στους δυο πρωταγωνιστές είναι προφανείς και ανέμπνευστοι και η περιπλάνηση στις τέσσερις άκρες του κόσμου δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αυξάνει τον προϋπολογισμό της ταινίας, χωρίς ευεργετικό αποτέλεσμα. Η χημεία ανάμεσα στο κεντρικό ζευγάρι είναι ανύπαρκτη κι ενώ η Νταϊάν Κρούγκερ είναι πάντα φωτογενής κι αεράτη, ο Ντάνι Μπουν, δημοφιλέστατος βέβαια στη Γαλλία, γίνεται από κλισέ μέχρι αφόρητος.
Εν ολίγοις, η ταινία αυτή σε τίποτα δε διαφέρει από μια ελληνική εμπορική κωμωδία της σειράς, παρά στο production value και στη γλώσσα. Και στο ότι, βεβαίως, στη χώρα της έκανε εκατομμύρια εισιτήρια.
