Η Ρόκι είναι αποφασισμένη να ξεφύγει με κάθε τρόπο από τη βίαιη μητέρα της και να σώσει τη μικρότερη αδελφή της από το αδιέξοδο μέλλον που απλώνεται μπροστά τους. Μαζί με τους φίλους της Αλεξ και Μάνι έχει διαπράξει μια σειρά από μικροληστείες για να μαζέψει τα χρήματα που χρειάζεται και να αποδράσει από τη φρικτή κωμόπολη όπου ζει. Οταν η συμμορία των τριών μαθαίνει ότι ένας τυφλός ερημίτης ζει σε μια εγκαταλελειμμένη γειτονιά και ότι κρύβει μια μικρή περιουσία κάπου στο σπίτι του, αποφασίζουν να κάνουν την τελευταία τους ληστεία. Το σχέδιο δεν πάει καλά, το θύμα αποδεικνύεται πιο απειλητικό από ό,τι θα μπορούσαν να φανταστούν, αφού εκτός από χρήματα ο τυφλός άντρας κρύβει και πολλά άλλα.

Το αμερικάνικο όνειρο έχει προ πολλού εγκαταλείψει το Ντιτρόιτ, όπου διαδραματίζεται αυτό το πανέξυπνο, αγωνιώδες θρίλερ του Φέντε Αλβαρεζ, αλλά τρεις νεαροί αποφασίζουν να εφεύρουν την δική τους εκδοχή του, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρόκειται να κλέψουν το σπίτι ενός τυφλού βετεράνου του πολέμου του Ιράκ.

Κι αν ένας από αυτούς αναρωτιέται κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι ολοκληρωτικά ανήθικό, όταν θα μπουν στο σπίτι του υποψήφιου θύματος θα ανακαλύψουν πως εκτός από το αμερικανικό όνειρο και η ηθική έχει εγκαταλείψει την πόλη.

Ναι το «Μην Ανασαίνεις» είναι τόσο κυνικό όσο απαιτεί η εποχή μας και τόσο σκοτεινό όσο το σπίτι ενός τυφλού την νύχτα, αλλά αυτό το θρίλερ ξέρει πως να χρησιμοποιήσει με καινούριο τρόπο τους κουρασμένους κανόνες του είδους και πως να βρει την σωστή ισορροπία ανάμεσα στο σασπένς και το gore τον τρόπο που η ένταση χτίζεται με απόλυτα πετυχημένο τρόπο και τις στιγμές που σε τρομάζουν όσο απρόσμενα θα ήθελες.

Αλλά το φιλμ δεν χτίζεται πάνω σε τεχνάσματα του εύκολου τρόμου αλλά πάνω σε μια κλιμακούμενη αίσθηση αγωνίας, μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και μια σειρά από εκπλήξεις που χρωματίζουν με απρόσμενο τρόπο τους χαρακτήρες και τις πράξεις τους.

Με ένα έψογο μοντάζ ένα εντυπωσιακό sound design, με ένα σενάριο που μπορεί να είναι απλοϊκό στην ιδέα του, αλλά απόλυτα δουλεμένο στις λεπτομέρειές του, το φιλμ του Αλβαρεζ είναι ένα από τα καλύτερα θρίλερ που είδαμε τα τελευταία χρόνια, όχι απλά τρομακτικό, αλλά αγωνιώδες και βραδυφλεγές και όσο αληθινό και σκληρό χρειάζεται ώστε να μην σου επιτρέπει να ξεγελάσεις την αγωνία σου με εύκολα σωτήρια γέλια.