Μία ανώνυμη 19χρονη κοπέλα βρίσκεται περιτριγυρισμένη από μασκοφόρους άντρες σ' ένα δωμάτιο του Νιου Τζέρσεϊ. Εκείνη, είναι απροσδιότιστης καταγωγής. Εκείνοι, μιλάνε αγγλικά, με βορειοαμερικανική προφορά. Ρούχα δοκιμάζονται, ρούχα απορρίπτονται. Της μαθαίνουν την νέα της ταυτότητα, την εξετάζουν. Εκείνη χαμένη, τρομαγμένη, σχεδόν υπνωτισμένη, υπακούει στις εντολές. Μία σάκα με εκρηκτικά δένεται πάνω στο κορμί της και το ταξίδι ξεκινά. Στόχος, η καρδιά της Νέας Υόρκης: Time Square. Τικ τοκ, τικ τοκ, τικ τοκ.

Βραβευμένη στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες, η δεύτερη ταινία της Τζούλια Λόκτεβ (το ντεμπούτο της ήταν το ντοκιμαντέρ «The Moment of Impact»), είναι ένα αφαιρετικό και προσεκτικά μη-φανατισμένο εγχείρημα στο να πλησιάσει κανείς την ψυχοσύνθεση ενός βομβιστή αυτοκτονίας. Αφαιρετικό, καθώς μοναδικός καμβάς στην κατανόησή μας είναι το εκφραστικό πρόσωπο της πρωτοεμφανιζόμενης πρωταγωνίστριας, Λούιζα Γουίλιαμς. Προσεκτικό, γιατί κανείς δεν χαρακτηρίζεται ως μελαμψός συνήθης ύποπτος. Η Γουίλιαμς είναι νεουορκέζα ηθοποιός.

Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη: στην προετοιμασία και τη δράση. Στο δωμάτιο του μοτέλ όλα γίνονται με έναν χειρουργικό κυνισμό και αποτυπώνονται με κινηματογραφικό μετρονόμο. Εξω, στη χαοτική μητροπολιτική Νέα Υόρκη, η κάμερα είναι στο χέρι και το μέτρο το χτυπά η καρδιά του θεατή.

Η κοπέλα τριγυρνά, χαμένη - στους δρόμους, στο «σκοπό» της. Αγωνία, απελπισία, οργή, θλίψη, θάρρος, υπέρμετρη δειλία, δικαιοσύνη, ανελέητη αδικία. Οι περαστικοί, τα ανύποπτα θύματα, κι εκείνη θύτης αλλά ταυτόχρονα κι ένα από αυτά. Θα το κάνει ή δε θα το κάνει;

Η μεγαλύτερη σπουδή στον τρόπο που η Λόκτεβ στήνει την αφήγησή της και πλέκει το σασπένς της είναι ότι τα συμπεράσματα ξεκινούν κι επιστρέφουν στο θεατή. Ηταν άραγε διαφορετικός ο θεατής του 2006, όταν ακόμα οι μνήμες της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν νωπές, αλλά η ISIS δεν είχε σηκώσει το απειλητικό κεφάλι της στην θορυβημένη Ευρώπη; Είχε δικαίωμα να είναι πιο άσπιλος ή απόμακρος ο θεατής του νέου μιλένιουμ, όταν εδώ και δεκαετίες οι βομβιστές αυτοκτονίας χτυπούσαν στην Μέση Ανατολή; Εχει σύνορα ο φόβος, είναι γεωγραφικό θέμα η συμπόνοια, διαθέτει όρια η πολιτική μας ανησυχία; Γιατί αυτή η ταινία τώρα να είναι πιο επίκαιρη;