Η μοναχικότητα, η ενδοσκόπηση κι η ωριμότητα είναι υπερτιμημένες ιδέες. Αυτό, τουλάχιστον, θα διαπιστώσει ο Μισέλ. Πάνω στα γενέθλια των 50 χρόνων του, παρότι φαινομενικά πετυχημένος και στη δουλειά και στο γάμο του, ο Μισέλ περνά μια γερή κρίση μέσης ηλικίας. Για να την αντιμετωπίσει, αγοράζει ένα μονοθέσιο καγιάκ κι αποφασίζει να κάνει μια «γλυκιά απόδραση», ακολουθώντας το τοπικό ποτάμι, με τη συναισθηματική υποστήριξη και της γυναίκας του. Ο πρώτος του σταθμός, στα 4 μόλις χιλιόμετρα, είναι ένα πανδοχείο που διευθύνουν δυο γυναίκες. Ο Μισέλ θα σταματήσει για προμήθειες και... θα μείνει!
Ο Μπρουνό Πονταλιντές γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί (με τον αδελφό του, Ντενί, στο ρόλο του αδελφού του), σε μια ταινία μικρή κι ανάλαφρη, αλλά καθόλου αφελή. Εκπληκτικός, στοχαστικός κωμικός ο ίδιος και περικυκλωμένος από ένα θαυμάσιο καστ σε μικρούς ρόλους και την πανέμορφη εξοχή της Βουργουνδίας, μοιάζει να νιώθει αυτά που θέλει να μοιραστεί.
Οτι οι άντρες μένουν για πάντα παιδιά, ότι η ενήλικη ζωή δεν έχει πλάκα, ότι όλοι χρειαζόμαστε μια απόδραση από τις ευθύνες και τη σοβαρότητα κι ότι οι δεσμοί της μικρής κοινότητα είναι τόσο πιο ευεργετικοί από τη μοναχικότητα. Κυρίως, ότι τα υπαρξιακά ταξίδια πολλές φορές δεν αξίζουν για τον προορισμό τους, ούτε καν για το ίδιο το ταξίδι, αλλά για να συνειδητοποιήσεις ότι το καλύτερο απ' όλα είναι η αφετηρία.
Το φιλμ του, ο Πονταλιντές το χρωματίζει με μια πνευματώδη ελαφρότητα, μια οικεία (στους άνω των 35) μελαγχολία και πινελιές παραλόγου στο χιούμορ του. Μπορεί κατά στιγμές το καγιάκ να ξεστρατίζει σε φλυαρίες ή στη χαρακτηριστικά μπουρλέσκ γαλλική κωμωδία, όμως οι στιγμές του γέλιου, της αθωότητας και της απλής ποίησης αφήνουν την ίδια γεύση κινηματογραφικής απόδρασης στο φινάλε.
