Δυνάμεις του Πολεμικού Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών πραγματοποιούν μία συνηθισμένη άσκηση στα ανοικτά του Ειρηνικού Ωκεανού. Εκείνο που αγνοούν όμως είναι πως μία προηγμένη τεχνολογικά εξωγήινη φυλή καιροφυλακτεί κάτω από την επιφάνεια του νερού. Τα σχέδια των εισβολέων δεν αργούν να αποκαλυφθούν και η μάχη προμηνύεται σφοδρή, τόσο στον αέρα, όσο και στη στεριά. Αυτό όμως που θα καθορίσει την έκβαση του πολέμου θα είναι μία ναυμαχία, η πιο κρίσιμη που γνώρισε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία...

Ξεχάστε οποιαδήποτε σύνδεση ανάμεσα στη Ναυμαχία, το επιτραπέζιο παιχνίδι της Hasbro που παίζατε μικροί και την ταινία του Πίτερ Μπεργκ. Ο μοναδικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα δύο είναι το όνομα τους και το γεγονός πως στην τελική μάχη ανάμεσα στο πολεμικό ναυτικό των Η.Π.Α. και τους εξωγήινους, η στρατηγική θα παίξει τον πιο σημαντικό ρόλο.

Εξωγήινοι; Καλά ακούσατε. Αφού τα ανθεκτικά καράβια του αμερικάνικου στόλου δεν πολεμούν με άλλα εχθρικά καράβια αλλά με ένα και περισσότερα πλωτά διαστημόπλοια που κάνουν πολύ θόρυβο, πετάνε καταστροφικά πυρά και κάτι δαιμόνιες μπάλες που ό,τι αγγίζουν το κάνουν σμπαράλια και – για να σχηματίσετε εικόνα - θυμίζουν τους Transformers.

Δεν χρειάζεται να ξέρετε τίποτα περισσότερο για το «Βattleship», αφού η παραπάνω μάχη – μάχες για την ακρίβεια - μονοπωλεί τη διάρκεια της ταινίας, αφήνοντας ελάχιστο χώρο και ακόμη λιγότερη ησυχία για να αναπτυχθεί η γραμμένη σχεδόν στο πόδι ιστορία ενός επιπόλαιου νεαρού που θα ανδρωθεί μέσα στα θαλασσοδαρμένα θωρηκτά και της αγαπημένης του που πολεμάει τους εξωγήινους από ξηράς.

Στην πραγματικότητα, το πιο ενδιαφέρον πράγμα σε όλον αυτόν τον ξέφρενο ορυμαγδό θορύβου, φωτιάς και διαλυμένων μετάλλων είναι πως το «Battleship» είναι φτιαγμένο – έστω και μη ηθελημένα – σαν ένα πανάκριβο (200 εκατομμυρίων δολαρίων για την ακρίβεια) b-movie, με όλη την αφέλεια και το κεκαλυμμένο fun που απαιτείται για να μην απαιτεί τίποτα άλλο από τον θεατή εκτός από τις βασικές του αισθήσεις.

Εκτός από ταινία, το «Battleship» χρησιμεύει ωστόσο και ως ένας τρόπος εκτόνωσης της συσσωρευμένης αδρεναλίνης των νεαρών θεατών που είναι αδύνατον να μην πορωθούν άγρια από τόσα πυρομαχικά που συνοδεύονται από τραγούδια των ACDC και Creedence Clearwater Revival στη διαπασών, συν μπόνους, η πρώτη εμφάνιση της Rihanna στον κινηματογράφο στο ρόλο μιας υπάκουης πυροβολήτριας που δεν χάνει ίχνος από τα ρούχα της (λυπούμαστε αν σας χαλάσαμε την έκπληξη!) αλλά ταυτόχρονα ούτε ένα στόχο!