«Θανάτου μόνον ουκ έστιν επανόρθωμα», λέει ο Μένανδρος. Κι αφού ο θάνατος είναι πράγματι το μόνο πράγμα που δε διορθώνεται, παλεύει το έλλογο ζώο που λέγεται άνθρωπος με νύχια και με δόντια να τον καθυστερήσει. Να εκμεταλλευτεί όπως-όπως τη ζωή, αυτό το «φωτεινό διάστημα» που μεσολαβεί ανάμεσα στις σκοτεινές αβύσσους πριν τη γέννηση και μετά την τελευταία πνοή (Νίκος Καζαντζάκης). Και να ξεγελάσει, τρόπον τινά, την ανυπαρξία που διαρκώς ελλοχεύει. Όμως για να ξεγελάσει κανείς τον θάνατο, πρέπει πρώτα να τον κατανοήσει. Κι επειδή κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί, τουλάχιστον όσο ζει, ας εντρυφήσει καλύτερα στη ζωή που την έχει εύκαιρη. Άλλωστε, η μοναδική προϋπόθεση θανάτου είναι να είσαι ζωντανός, όπως θα έλεγε κι ο Βασίλης Ραφαηλίδης.

Η παραίνεση του Μενάνδρου και ο στοχασμός του Καζαντζάκη είναι δύο μονάχα από τα δεκάδες σπαράγματα βετεράνων επιστημόνων, καλλιτεχνών ή διανοουμένων που ανθολογεί ο Ντίνος Γιώτης για να αναλογιστεί κινηματογραφικά πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη. Ακριβέστερα, είναι αποσπάσματα που ο νεόκοπος σκηνοθέτης συναρμολογεί ως σενάριο στο δραματοποιημένο κομμάτι του ντοκιμαντέρ του, εκείνο που παραλληλίζει τη ζωή ενός αγοριού μέχρι τα βαθιά γεράματα με τον πλου ενός μικρού ξύλινου καραβιού από τις πηγές ενός ποταμού έως τις εκβολές στη θάλασσα. Εικόνες φύσης με τον άνθρωπο στο επίκεντρο, με τον Γιάννη Φέρτη να εκφωνεί το σχηματισμένο από τα τσιτάτα σενάριο εκτός κάδρου.

Στο άλλο (ασπρόμαυρο) κομμάτι των ομιλούντων κεφαλών, 16 προσωπικότητες της ελληνικής διανόησης αποφαίνονται για την εμπειρία και τη γνώση που αποκόμισαν από ταξίδι της δικής τους ζωής. Μεταξύ άλλων, οι λογοτέχνες Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος και Άλκη Ζέη, οι επιστήμονες Σταμάτιος Κριμιζής, Ηλίας Μαριολάκος και Ευτύχης Μπιτσάκης, ο πολιτικός Μανώλης Γλέζος, ο δημοσιογράφος Γιάννης Διακογιάννης, ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος, η ηθοποιός Λήδα Πρωτοψάλτη, ο ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης. Οι καταθέσεις τους εντίθενται ως σχόλιο θαρρείς και θεματική συνέχεια στην αφήγηση των δραματοποιημένων τμημάτων.

Το αποτέλεσμα, πέρα από τη σχολαστική δουλειά που έχει γίνει στη συλλογή και τη σεναριοποίηση των τσιτάτων, δεν έχει κάποια κινηματογραφική ιδιαιτερότητα να προτείνει. Στέκεται όμως με στιβαρότητα τόσο ως ένα απάνθισμα μαρτυριών και στάσης ζωής σπουδαίων μορφών (κάποιες από αυτές έχουν φύγει, καθώς οι περισσότερες συνεντεύξεις έγιναν το 2016), τόσο και, κυρίως, ως ένας αναπαραστατικός στοχασμός του ίδιου του σκηνοθέτη πάνω στην αιώνια πάλη του ανθρώπου με τον χρόνο.


Η ταινία θα κάνει την πρεμιέρα της το Σάββατο 2 Νοεμβρίου, 4 μ.μ. στον κινηματογράφο Δαναό. Στην πρεμιέρα θα παρευρεθούν ο αστροφυσικός Σταμάτης Κριμιζής καιο φιλόσοφος Ευτύχης Μπιτσάκης που θα συνομιλήσουν με το κοινό μετο πέρας της προβολής και ακόμα οι συμμετέχοντες στο ντοκιμαντέρποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, η ηθοποιός Λήδα Πρωτοψάλτη και οαφηγητής Γιάννης Φέρτης. Ανάλογες συζητήσεις θα γίνουν και στις επόμενες προβολές. Συγκεριμένα την Κυριακή 3 Νοεμβρίου, 4 μ.μ. θα συζητήσουν με τοκοινό οι πανεπιστημιακοί καθηγητές Γιώργος Κασιμάτης και ΗλίαςΜαριολάκος και την Τρίτη 5 Νοεμβρίου, 5:30 μ.μ., η συγγραφέας ΆλκηΖέη και ο διπλωμάτης Τόμας Σκότες.