Ισως έχει να κάνει με το ότι είναι τοποθετημένο σε ένα ειδυλλιακό τοπίο στην εξοχή της Αυστρίας, ή με το ότι έχει στο κέντρο του ένα ζευγάρι αγοριών που επιδίδονται σε μια σειρά από αυξανόμενα σκοτεινές πράξεις, όμως βλέποντας το φιλμ των Φραντς και Φιάλα, δεν μπορείς παρά να σκεφτείς εκείνη την ταινία του Χάνεκε, αφού η σκιά της πέφτει επιβλητική πάνω του.
Κι αυτό ίσως να μην ήταν ιδιαίτερο πρόβλημα αν το «Goodnight Mommy» ήταν μια εξίσου καλή ταινία, όμως αυτό το ομολογουμένως καλοστημένο και εξαιρετικά καλοστημένο ψυχολογικό θρίλερ, υποφέρει όχι μόνο από την φιλαρεσκειά του, μα κι από τον ενοχλητικό τρόπο με τον οποίο προσπαθεί με κάθε μέσο να σοκάρει και την αλαζονική βεβαιότητά του πως είναι πολύ πιο έξυπνο από τους θεατές του.
Μέχρι ένα σημέιο εν τούτοις, είναι αναμφίβολα γοητευτικό. Αυτή η ιστορία δυο δίδυμων αδελφών οι οποίοι πιστεύουν πως η μητέρα τους (η οποία επιστρέφει από το νοσοκομείο μετά από μια σειρά επεμβάσεις στο καλυμμένο σχεδόν ολοκληρωτικά με επιδέσμους πρόσωπο της), είναι μια άλλη, ξέρει να παίζει με τους κανόνες ενός θρίλερ και να χτίζει πετυχημένα την αίσθηση της αγωνίας.
Με τρεις εξαιρετικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές του, με μια σκηνοθεσία που κατορθώνει να γεννά πειστικές αμφιβολίες για το που βρίσκεται η αλήθεια και με μια εντυπωσιακή φωτογραφία αντιδιαστέλλει πετυχημένα τον αυστηρό μοντερνισμό του εξοχικού σιριτιού με την μυστηριακή φύση που το περιβάλλει, το φιλμ δεν είναι δίχως αρετές.
Δυστυχώς, πολύ γρήγορα εγκαταλείπει ότι προσπαθούσε να χτίσει σε ένα ψυχολογικό και υπαινικτικό επίπεδο για μια επίδειξη γκροτέσκου τρόμου και υπερβολής που αντί να γίνεται απειλητική και λειτουργική, καταλήγει σχεδόν αστεία και υπονομεύει των σοβαρότητα των προθέσεων ολόκληρης της ταινίας.
Το «Goodnight Mommy» προσπαθεί να είναι κάτι σαν ένα arthouse horror film -θα έμοιαζε ιδανικό για μεταμεσονύκτιες προβολές για φαν του σπλάτερ σε χώρους τέχνης-, αλλά στην πραγματικότητα, δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι όσο ενδιαφέρον όσο η παραπάνω φράση το κάνει να ακούγεται.
Tags: βενετία 20014
