Η Μαρία Κίτσου ήρθε στη Θεσσαλονίκη ως η πρωταγωνίστρια του σκηνοθετικού ντεμπούτου της Ρηνιώς Δραγασάκη, «Cosmic Candy». Bέβαια, έκανε μισή ώρα να διασχίσει την παραλία, καθώς ο κόσμος ενθουσιαζόταν που συναντούσε την «Ελένη» από τις «Αγριες Μέλισσες», της μεγάλης τηλεοπτικής επιτυχίας του Λευτέρη Χαρίτου.
Δείτε κι αυτό: Η Ρηνιώ Δραγασάκη μας στέλνει «Cosmic Candy» από το Fantastic Fest του Τέξας
Αυτό το κορίτσι το ερωτεύεσαι με το καλησπέρα. Είναι τόσο χαμογελαστό, ζεστό, αυθόρμητο και άμεσο. Είναι φως. Κι εμείς είχαμε την τύχη να τη συναντήσουμε την ώρα που ο Θερμαϊκός προσφέρει το ωραιότερο φως.
Γιατί αγαπάς την ταινία;
Γιατί, ακόμα κι αν οι λόγοι δεν φαίνονται, νιώθω πολύ κοντά στην ηρωίδα. Εχω βρει συγγενικά πράγματα. Αναγνώρισα ότι όλοι μας δε θέλουμε πολλές φορές την πραγματικότητα - τον άδικο κόσμο με τις τραγωδίες του, τον κόσμο των μεγάλων. Και προσπαθούμε να δραπετεύσουμε από αυτόν.Η Αννα είνα μια γυναίκα με προσκόληση στο παρελθόν. Φοβάται να μεγαλώσει. Ομως είδα σε αυτήν έναν αληθινο άνθρωπο. Κι αυτό οφείλεται στο όραμα της Ρηνιώς. Αυτή με έκανε να ερωτευθώ την ηρωίδα μου και την ταινία. Κι επίσης μου άρεσε ότι μέσα από την αθωότητα ενός παιδιού τελικά, καταφέρνει και συμφιλιώνεται με το παιδικό της κομμάτι.
Πώς θα χαρακτήριζες την ηρωίδα σου με μία λέξη;
Είναι πολύ δύσκολη η μία λέξη. Ρομαντική. Αυτή θα διάλεγα. Ρομαντική.
Θυμηθείτε την επίσκεψη του Flix στα γυρίσματα της ταινίας: Το Flix τρώει καραμέλες που σκάνε στο στόμα στα γυρίσματα του «Cosmic Candy» της Ρηνιώς Δραγασάκη
Τι θα ήθελες να πάρει μαζί του ο θεατής φεύγοντας από την ταινία;
Θα ήθελα να νιώσει ότι δε χρειάζεται μεγαλώνοντας να αλλάξουμε τη φύση μας. Η ενηλικίωση δεν απαιτεί να γίνεις κάτι άλλο. Μπορούμε αυτό το παιδί που έχουμε μέσα μας να το αγαπήσουμε, να το αποδεχθούμε, να το πάρουμε από το χέρι και να πορευτούμε μαζί του.
Τι κρατάς και τι πετάς από τη διαδικασία δημιουργίας της ταινίας;
Δε θα πετούσα τίποτα απολύτως. Ηταν συναρπαστική εμπειρία για μένα. Κάτι επικίνδυνες σκηνές που θα δείτε - που πέφτω από ένα αυτοκίνητο κουτρουβαλώντας σ' έναν γκρεμό- πρότεινα και τις έκανα μόνη μου. Ηταν καταπληκτικά αυτά τα γυρίσματα στην Πάρνηθα. Κάποιοι πηγαινοερχόντουσαν, αλλά κάποιοι αποφασίσαμε να μείνουμε στο καταφύγιο και να το ζήσουμε ολόκληρο. Μάς έδεσε πολύ όλη αυτή η εμπειρία σαν ομάδα και την κρατάω ως πολύ αγαπημένη στιγμή. Οπως επίσης ότι είδα ότι μπορώ να κάνω και κασκαντεριλίκι. Ισως από άγνοια κινδύνου, αλλά μπορώ.
Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης σημαίνει...
Είναι μια πολύ ωραία γιορτή και θα ήθελα να έρχομαι κάθε χρόνο. Λατρεύω τη Θεσσαλονίκη αλλά ειδικά αυτή την εποχή, που γίνεται προορισμός από ανθρώπους της κινηματογραφικής κοινότητας από όλο τον κόσμο, είναι κάτι το ακαταμάχητο. Από τους εθελοντές μέχρι τους συμμετέχοντες, όλοι τρέχουν με μία λαχτάρα και μία ενέργεια που είναι μεταδοτική. Είναι ένα τεράστιο, πολύ ωραίο πάρτι.
Μια ευχή για τα 60 χρόνια του Φεστιβάλ
Αχ 60 Θεσσαλονίκη μου. Κι ούτε σου φαίνεται!
