Φεστιβάλ / Βραβεία

21ο ΦΝΘ | Στο «Animus Animalis» τα ζώα μοιάζουν σχεδόν ζωντανά!

στα 10

Το ντοκιμαντέρ της Αϊστε Ζεγκουλίτε καδράρει τον παραλογισμό του ανταγωνισμού του ανθρώπου με την άγρια φύση.

21ο ΦΝΘ | Στο «Animus Animalis» τα ζώα μοιάζουν σχεδόν ζωντανά!

Αν φέτος η κεντρική θεματική του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης είναι το εμπνευσμένο από τον Τζον Μπέρτζερ ερώτημα, «Γιατί να κοιτάζουμε τα ζώα;», η ταινία της Λιθουανής Αϊστε Ζεγκουλίτε δίνει τουλάχιστον μία απάντηση, αν όχι κάμποσες περισσότερες.

Διαβάστε ακόμη: 21o ΦΝΘ | Το «Isis, Tomorrow» είναι η ταινία τρόμου του 21ου αιώνα

animus animalis 607

Ο σύγχρονος άνθρωπος (και ο κατά πολλούς αιώνες παλαιότερος), έχει αποτινάξει τα άγρια χαρακτηριστικά του, έχει εξημερωθεί. Ετσι, τουλάχιστον, πιστεύουμε στον πολιτισμό που οι ίδιοι έχουμε χτίσει. Το «Animus Animalis» ανατρέπει αυτή την ιδέα με μια παρατακτική διαδοχή από σεκάνς που εκθέτουν όχι μόνο την ανθρώπινη επιθυμία για επιβολή, αλλά και τον απόλυτο παραλογισμό της.

animus animalis 607

Μια ομάδα κυνηγών επιστρέφουν στην ξύλινη παράγκα με το σκοτωμένο θήραμά τους, το κρεμούν για να στραγγίσει και χαλαρώνουν μ' ένα ποτήρι κρασί. Οι ταριχευτές κουνούν συγκαταβατικά το κεφάλι στην κυρία που θέλει να απαθανατίσει έναν ασβό: αυτό δεν είναι εξημερωμένο ζώο, κυρία μου, αφήστε το να ζήσει - και συνεχίζουν τη δουλειά τους πάνω στον νεκρό αετό. Ενας αλιγάτορας κάθεται ακίνητος, με το κεφάλι υψωμένο και το στόμα ανοιχτό, στην άκρη της λίμνης στο δάσος: ένα χέρι ξεπροβάλλει με το τόξο και ρίχνει. Τον πετυχαίνει, αλλά ο αλιγάτορας εξακολουθεί να μένει στην ίδια στάση: είναι φτιαγμένος από καουτσούκ, όπως και τ' άλλα άγρια ζώα, σκορπισμένα ανάμεσα στα δέντρα, για άσκηση των κυνηγών. Η έκθεση έχει μεγάλη επιτυχία: τόσος κόσμος μαζεμένος να τα δει τα βαλσαμωμένα, να παρακολουθήσει το διαγωνισμό: θα κερδίσει εκείνο που δείχνει, περισσότερο απ' όλα, σαν ζωντανό.

animus animalis 607

Μ' έναν τρόπο παρόμοιο μ' εκείνον του «Normal», η Ζεγκουλίτε απλώς παρατηρεί, κεντράροντας το κάδρο της, τους τρόπους που έχει εφεύρει ο άνθρωπος για να τιθασεύσει τα άγρια ζώα: κυρίως,δηλαδή, να τα σκοτώσει, να τα ταριχεύσει όσο μπορεί καλύτερα, για να έχει, μετά, τη δυνατότητα να τα κοιτάξει από πολύ κοντά, να τα αγγίξει, να τα θαυμάσει, έχοντας εξασφαλίσει ότι δεν μπορούν να του επιτεθούν. Χωρίς σχόλια, σχεδόν χωρίς λόγο, μόνο με μια μουσική παρέμβαση που ελαφρώς υπογραμμίζει τον ειρωνικό τόνο, η ταινία λέει όσα χρειάζονται για την ανθρώπινη φύση.

Την υπόλοιπη φύση, την ελεύθερη, την απογειώνει με ένα-δύο πλάνα μόνο, κοροϊδεύοντας τη θεώρηση του ίδιου του θεατή. Κι όταν επιτρέπει στην κάμερά της μια πραγματική ματιά στη φύση, νύχτα, στην ησυχία, κρυφοκοιτώντας δυο ελάφια, η ζωή που κυλά μέσα τους μοιάζει στ' αλήθεια μαγική. Ικανή να ανατρέψει κάθε ίχνος ανθρώπινης ανωτερότητας, αγέρωχη κι αυθεντική, καθώς τα ζώα μοιάζουν να παρατηρούν την παράνοια των δίποδων γειτόνων τους, τόσο έκπληκτα που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να φύγουν. Τι γίνεται η ψυχή των ζώων όταν πεθαίνουν; Μάρτυρας.

Animus Animalis (a story about People, Animals and Things). Trailer from Meno Avilys on Vimeo.


Το Flix βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και θα σας μεταφέρει όλα όσα θα συμβαίνουν εντός και εκτός των σκοτεινών αιθουσών του 21ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.


Περισσότερα για το 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης:


ντοκιμαντέρ