Buzz

O Γούντι Αλεν έχει πάντα την τελευταία λέξη;

στα 10

Mε δική του επιστολή στους New York Times, ο Γούντι Αλεν αντικρούει τις κατηγορίες της θετής του κόρης, Ντίλαν, περί σεξουαλικής κακοποίησης, στρέφοντας το μένος του εναντίον της Μία Φάροου. Διαβάστε την ολόκληρη στο Flix.

O Γούντι Αλεν έχει πάντα την τελευταία λέξη;

Μοιάζει σχεδόν αδύνατον να πάρεις θέση στο «σκάνδαλο Γούντι Αλεν» που αναζοπυρώθηκε τις τελευταίες ημέρες, μετά την ανοιχτή επιστολή της θετής του κόρης, Ντίλαν Φάροου, η οποία έστησε το Χόλιγουντ και όλον τον πλανήτη προ των ευθυνών του για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη όταν ήταν επτά ετών από τον θετό πατέρα της.

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την επιστολή της Ντίλαν Φάροου.

Και αυτό γιατί, η όλη ιστορία μοιάζει με κάθε άλλη οικογενειακή ιστορία που απλά τυχαίνει να έχει για πρωταγωνιστές της έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών, μια από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς όλων των εποχών και τα παιδιά τους, διαφορετικής ηλικίας και οικογενειακής κατάστασης το καθένα.

Σε απάντηση της επιστολής της Ντίλαν, ο Γούντι Αλεν έστειλε την δική του άποψη στους New York Times, δηλώνοντας απερίφραστα πως δεν κακοποίησε ποτέ την κόρη του και πως αυτή η επιστολή είναι το τελευταίο πράγμα που θα πει ποτέ για αυτήν την θλιβερή ιστορία.

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή εδώ:

«Είκοσι ένα χρόνια πριν, όταν άκουσα για πρώτη φορά ότι η Μία Φάροου με είχε κατηγορήσει για κακοποίηση παιδιών, βρήκα την ιδέα τόσο γελοία που δεν είχα δώσει μια δεύτερη σκέψη . Ήμασταν μπλεγμένοι σε έναν τρομερά οξύ χωρισμό, με μεγάλη εχθρότητα μεταξύ μας και μια δίκη επιμέλειας που σταδιακά γινόταν όλο και πιο έντονη. Η ιδιοτελής διαφάνεια της εμπάθειάς της έμοιαζε τόσο προφανής που δεν προσέλαβα καν δικηγόρο για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Ήταν ο δικηγόρος των επαγγελματικών μου υποθέσεων, ο οποίος μου είπε ότι η κατηγορία έφτανε στην αστυνομία και πως θα χρειαζόμουν έναν ποινικό δικηγόρο.

Εγώ αφελώς πίστευα ότι η κατηγορία θα απορριφθεί γιατί φυσικά δεν είχα κακοποιήσει την Ντίλαν και κάθε λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να δει το σχέδιο πίσω από αυτήν. Η κοινή λογική θα έπρεπε να επικρατήσει. Ετσι κι αλλιώς, ήμουν ένας 56χρονος άνδρας που δεν είχα ποτέ πριν (ή μετά) κατηγορηθεί για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Εβγαινα με την Μια για 12 χρόνια και ποτέ σε αυτό το διάστημα δεν υποννόησε ποτέ ότι έκανα κάτι που να έμοιαζε με παράπτωμα. Τώρα, ξαφνικά, όταν είχα οδηγήσει μέχρι το σπίτι της στο Κονέκτικατ ένα απόγευμα για να επισκεφθώ τα παιδιά για μερικές ώρες, με μισή ντουζίνα ανθρώπους παρόντες, όταν ήμουν στα ευτυχισμένα πρώτα στάδια μιας χαρούμενης νέας σχέσης με τη γυναίκα που που θα παντρευόμουν - το ότι θα επέλεγα αυτή τη στιγμή για να ξεκινήσω μια καριέρα παιδεραστή θα έπρεπε να φανεί απίθανο ακόμη και στο μυαλό του πιο σκεπτικιστή. Το καθαρά παράλογο ενός τέτοιου τρελού σεναρίου μου είχε φανεί τελείως ψευδές.

Μολοταύτα, η Μία επέμεινε ότι είχα κακοποιήσει την Ντίλαν και την πήγε αμέσως σε ένα γιατρό για να την εξετάσει. Ο γιατρός είπε ότι η Ντίλαν δεν είχε κακοποιηθεί. Μετά πήγε με την Ντίλαν για παγωτό και όταν επέστρεψε σπίτι μαζί της το παιδί είχε αλλάξει την ιστορία του. Η αστυνομία ξεκίνησε την έρευνα. Δέχθηκα πρόθυμα να περάσω το τεστ του ανιχνευτή ψεύδους και φυσικά το πέρασα γιατί δεν είχα τίποτα να κρύψω. Ζήτησα και από τη Μια να εξεταστεί αλλά δεν το έκανε. Την περασμένη εβδομάδα μια γυναίκα με το όνομα Στέισι Νέλκιν, με την οποία έβγαινα πολλά χρόνια πριν, δήλωσε στον Τύπο πως όταν εγώ και η Μία βρισκόμαστα στα δικαστήρια για την επιμέλεια των παιδιών πριν 21 χρόνια, η Μία της ζήτησε να καταθέεσει πως ήταν ανήλικη όταν έβγαινα μαζί της, παρά το γεγονός πως ήταν ψέματα. Η Στέισι αρνήθηκε. Αναφέρω αυτό το γεγονός για να ξέρουμε όλοι με τι είδους χαρακτήρα έχουμε να κάνουμε εδώ. Μπορεί κανείς να φανταστεί εύκολα, μαθαίνοντας αυτό, γιατί δεν θα δεχόταν να υποβληθεί ποτέ σε ανιχνευτή ψεύδους.

Εν τω μεταξύ, η αστυνομία του Κονέκτικατ στράφηκε για βοήθεια σε μια ειδική μονάδα έρευνας που ασχολείται με τέτοιες περιπτώσεις - την Κλινική Σεξουαλικής Κακοποίησης Παιδιών του Yale - New Haven Hospital. Αυτή η αμερόληπτη ομάδα, από έμπειρους άνδρες και γυναίκες που ο εισαγγελέας εξέτασε σαν οδηγό για το ως προς το αν θα ασκήσει δίωξη, πέρασε μήνες για να κάνει μια σχολαστική έρευνα, συνεντεύξεις με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς καθώς και τον έλεγχο κάθε αποδεικτικού στοιχείου. Στο τέλος συνέταξαν τα πορίσματά τους τα οποία παραθέτω εδώ: "Κατά τη γνώμη των εμπειρογνωμόνων μας η Ντίλαν δεν κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον κύριο Αλεν. Επιπλέον, πιστεύουμε ότι οι δηλώσεις της Ντίλαν στη βιντεοκασέτα και και οι δηλώσεις κατά τη διάρκεια της εξέτασής μας δεν αναφέρονται σε πραγματικά γεγονότα που της συνέβησαν στις 4 Αυγούστου του 1992. Αναπτύσσοντα τη γνώμη μας, λάβαμε υπόψη μας τρεις υποθέσεις για να εξηγήσουμε τις δηλώσει της. Πρώτο ότι οι δηλώσεις της ήταν αληθινές και ο κύριος Αλεν την είχε όντως κακοποιήσει. Δεύτερον, πως οι δηλώσει της Ντίλαν δεν ήταν αληθινές, αλλά κατασκευασμένες από ένα συναισθηματικά τρωτό παιδί που βρέθηκε μέσα σε μια διαταραγμένη οικογένεια και ανταποκρινόταν στις διαταραχές της οικογένειάς της. Και τρίτον, ότι η Ντίλαν είχε καθοδηγηθεί και επηρεαστεί από τη μητέρα της, κυρία Φάροου. Ενώ μπορούμε να συμπεράνουμε πως η Ντίλαν δεν είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά , δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν η δεύτερη ή τρίτη υπόθεση είναι η σωστή. Πιστεύουμε ότι είναι πιο πιθανό ένας συνδυασμός των δύο αυτών υποθέσεων που εξηγεί καλύτερα τις κατηγορίες της Ντίλαν για σεξουαλική κακοποίηση."

Θα μπορούσε να είναι περισσότερο σαφής; Ο κύριος Αλεν δεν κακοποιήσε την Ντίλαν. Πιο πιθανό μια ευάλωτη επτάχρονη να καθοδηγήθηκε από τη Μία Φάροου. Αυτή η κατάληξη απογοήτευσε πολλούς ανθρώπους. Ο εισαγγελέας έχασε μια υπόθεση με celebrities και ο Δικαστής Ελιοτ Γουιλκ, που δίκαζε την επιμέλεια, έγραψε μια τελείως ανεύθυνη άποψη όταν η δίκη έφτασε στο θέμα της κακοποίησης πως "πιθανώς δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη."

Αλλά γνωρίζαμε τι συνέβη και δεν υπήρχε αμφιβολία πως δεν είχε υπάρξει σεξουαλική κακοποίηση. Ο Δικαστής Γουιλκ ήταν αρκετά σκληρός μαζί μου και δεν ενέκρινε ποτέ τη σχέση μου με τη Σουν-Γι, την θετή κόρη της Μία Φάροου, που ήταν τότε στα 20 της χρόνια. Με θεωρούσε έναν μεγαλύτερο άντρα που εκμεταλλεύτηκα μια πολύ νεότερή μου κοπέλα, πράγμα που εξόργισε την Μία σαν ανεπίτρεπτο, παρά το γεγονός πως έβγαινε με τον Φρανκ Σινάτρα όταν ήταν 19 ετών. Για να είμαστε δίκαιοι με τον Δικαστή Γουιλκ, ο κόσμος ένιωσε την ίδια άρνηση σε σχέση με μένα και την Σουν -Γι, αλλά αντίθετα με πως έμοιαζε, τα αισθήματά μας ήταν αυθεντικά και είμαστε παντρεμένοι και ευτυχισμένοι εδώ και 16 χρόνια με δύο υπέροχα παιδιά, και τα δύο υιοθετημένα. (Παρεπιπτόντως, στο τσίρκο των media φτάνουν και ψευδείς κατηγορίες, η Σουν -Γι και εγώ ελεγχθήκαμε εξονυχιστικά από τα δικαστήρια υιοθεσία και όλοι ευλόγησαν τις υιοθεσίες μας.)

Η Μία πήρε την επιμέλεια των παιδιών και οι δρόμοι μας χωρίστηκαν.

Ημουν πληγωμένος . Ο Μόουζις ήταν θυμωμένος μαζί μου. Τον Ρόναν δεν τον ήξερα καλά γιατί η Μία δεν με άφηνε να τον πλησιάσω από τη μέρα που γεννήθηκε και η Ντίλαν, την οποία λάτρευα και ήμασταν πολύ αγαπημένοι και εξαιτίας όλων αυτών η Μία τηλεφώνησε στην αδερφή μου οργισμένη και της είχε πει: "Μου πήρε την κόρη μου, τώρα εγώ θα πάρω τη δική του". Δεν την είδα ξανά ούτε μπόρεσα να της μιλήσω όσο σκληρά κι αν προσπάθησα. Την αγαπώ ακόμη βαθιά και ένιωσα ένοχος επειδή με το να ερωτευτώ την Σουν-Γι την έβαλα στη θέση του να την χρησιμοποιήσουν ως όπλο εκδίκησης. Η Σουν-Γι και εγώ κάναμε αμέτρητες προσπάθειες για να δούμε την Ντίλαν και η Μία τις σταμάτησε όλες, παρόλο που γνώριζε πόσο πολύ την αγαπούσαμε και οι δύο και εντελώς αδιάφορη για τον πόνο και τη ζημιά που προκαλούσε σε ένα μικρό κορίτσι μόνο και μόνο για να κατευνάσει τη δική της εκδικητικότητα.

Εδώ παραθέτω όσα είπε ο Μόουζις Φάροου, σε ηλικία 14 ετών, εκείνη την εποχή: "Η μητέρα μου με πιλατεύει να μισώ τον πατέρα μου επειδή διέλυσε την οικογένειά μας και κακοποίησε σεξουαλικά την αδερφή μου". Ο Μόουζις είναι σήμερα 36 ετών και οικογενειακός ψυχαναλυτής στο επάγγελμα: "Φυσικά και ο Γούντι δεν κακοποίησε την αδερφή μου", δήλωσε. "Τον αγαπούσε και ανυπομονούσε να τον δει όταν την επισκεπτόταν. Δεν του το εκρψε ποτέ, μέχρι τη στιγμή που η μητέρα μας πέτυχε να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα φόβου και μίσους εναντίον του". Η Ντίλαν ήταν 7, ο Ρόναν 4 και αυτό ήταν το σταθερό περιβάλλον χρόνο με το χρόνο.

Κάνω εδώ ένα διάλειμμα για να μιλήσω για την κατάσταση του Ρόναν. Είναι δικός μου γιος ή όπως υποστηρίζει η Μία του Φράνκ Σινάτρα; Η αλήθεια είναι πως μοιάζει πολύ του Φρανκ με τα μπλε μάτια και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, αλλά αν είναι αλήθεια τι σημαίνει αυτό; Οτι κατά τη διάρκεια της δίκης της επιμέλειας η Μία έλεγε ψέματα ενώ είχε ορκιστεί και αντιπροσώπευε παράνομα τον Ρόναν ως γιο μας; Ακόμη κι αν δεν είναι παιδί του Φρανκ, η πιθανότητα που αυτή βάζει στο τραπέζι, είναι μια ένδειξη πως είχε σχέσεις μαζί του μέσα στα χρόνια. Για να μην αναφέρω όλα τα χρήματα που πλήρωσα για διατροφή. Εδινα διατροφή στο παιδί του Φρανκ; Ξανά, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στην ακεραιότητα και την ειλικρίνεια ενός ανθρώπου που οργανώνει τη ζωή της με αυτόν τον τρόπο.

Τώρα είναι 21 χρόνια μετά και η Ντίλαν επανέρχεται με τις κατηγορίες που οι εμπειρογνώμονες του Γέιλ είχαν ερευνήσει και είχαν βρει ψευδείς. Συν μερικές ακόμη που προστέθηκαν και μοιάζουν να εμφανίστηκαν δια μαγείας κατά τη διάρκεια της αποξένωσής μας.

Οχι ότι αμφιβάλλω πως η Ντίλαν δεν έχει πιστέψει ότι έχει κακοποιηθεί, αλλά αν από την ηλικία των 7 ετών ένα ευάλωτο παιδί διδάσκεται από την ισχυρή μητέρα του να μισεί τον πατέρα του επειδή είναι ένα τέρας που την κακοποίησε, είναι απίστευτο ότι μετά από τόσα χρόνια αυτής της κατήχησης το πρόσωπο που ήθελε να μου προσδώσει η Μία ρίζωσε για τα καλά στο μυαλό της Ντίλαν. Ειναι να απορεί κανείς που οι εμπειρογνώμονες του Γέιλ είχαν εκφράσει την υπόθεση της καθοδήγηση από τη μητέρα 21 χρόνια πριν; Ακόμη και ο χώρος που η κατασκευασμένη κακοποίηση έλαβε χώρα ήταν μια κακή αλλά ενδιαφέρουσα επιλογή. Η Μια διάλεξε τη σοφίτα στο εξοχικό σπίτι, ένα μέρος που θα έπρεπε να έχει συνειδητοποιήσει πως δεν θα πήγαινα ποτέ γιατί είναι ένα μικροσκοπικό, στενό, κλειστό σημείο όπου κανείς δεν μπορεί σχεδόν να σταθεί όρθιος και εγώ είμαι υπερβολικά κλειστοφοβικός. Τη μία ή τις δύο φορές που μου είχε ζητήσει να ανέβω εκεί για κάποια δουλειά, το έκανα, αλλά γρήγορα για να φύγω. Αναμφισβήτητα η σοφίτα της ήρθε στο μυαλό από το τραγούδι της Ντόρις Πρεβέν "With my Daddy in the Attic". Είναι στον ίδιο δίσκο που η Πρεβέν έγραψε για την προδοσία της Μία στη φιλία τους κλέβοντας τον άντρα της, Αντρέ με τίτλο "Beware of Young Girls". Κάποιος πρέπει να ρωτήσει αν η Ντίλαν έγραψε όντως την επιστολή ή καθοδηγήθηκε από τη μητέρα της; Αν η επιστολή ωφελεί την Ντίλαν ή απλά αυξάνει την άθλια ατζέντα της μητέρας της; Να με βλάψει. Υπάρχει ακόμη και μία άθλια προσπάθεια να μου κάνει επαγγελματικό κακό προσπαθώντας να εμπλέξει σταρ του σινεμά, πράγμα που μυρίζει περισσότερο Μία παρά Ντίλαν.

Μετά από όλα αυτά, αν το να μιλήσει ήταν πράγματι μια ανάγκη για την Ντίλαν, είχε μιλήσει πριν μερικούς μήνες στο Vanity Fair. Εδώ παραθέτω πάλι λόγια του Μόουζις Φάροου: "Γνωρίζοντας ότι η μητέρα μου μας συχνά μας χρησιμοποιεί ως ως πιόνια , δεν μπορώ να πιστέψω τίποτα απ ' όσα λέγονται ή γράφονται από κανέναν στην οικογένεια". Τελικά, η μία πιστεύει καν πως κακοποίησα την κόρη της; Η λογική θα έπρεπε να ρωτήσει: Μια μητέρα που πιστεύε πως η επτάχρονη κόρη της έχει κακοποιηθεί από έναν παιδόφιλο (ένα τρομερό έγκλημα) δίνει συγκατάθεση για μια σκηνή από ταινία της να χρησιμοποιοιηθεί προς τιμήν του παιδεραστή στις Χρυσές Σφαίρες;

Φυσικά και δεν κακοποίησα την Ντίλαν. Την αγαπούσα και ήλπιζα μια μέρα να καταλάβει πόσο είχε ξεγελαστεί και εκμεταλλευτεί από μια μητέρα που ενδιαφερόταν περισσότερο για το δικό της θυμό παρά για την ευημερία της κόρης της. Το να σε μαθαίνουν να μισείς τον πατέρα σου και να σε κάνουν να πιστέψεις ότι σε έχει κακοποιήσει, είναι ήδη ένα ψυχολογικό τίμημα για αυτήν την αξιολάτρευτη νεαρή γυναίκα και η Σουν-Γι και εγώ ελπίζουμε πως μια μέρα θα καταλάβει ποιος την έκανε θύμα και θα μας ξαναμιλήσει, όπως έκανε ο Μόουζις, με έναν τρόπο παραγωγίκο και βασισμένο στην αγάπη. Κανείς δεν θέλει να αποθαρρύνει θύματα κακοποίησης από το να μοιράζονται τις ιστορίες τους, αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως μερικές φορές υπάρχουν άνθρωποι που κατηγορούνται άδικα και αυτό είναι επίσης ένα καταστροφικό πράγμα. (Αυτό το άρθρο είναι η τελευταία μου λέξη σε όλο αυτό το θέμα και κανείς δεν θα απαντήσει εκ μέρους μου σε οποιοδήποτε περαιτέρω σχόλιο από οποιοαδήποτε πλευρά. Αρκετοί άνθρωποι έχουν ήδη πληγωθεί.)»

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Διαβάστε ακόμη: