Με 18 μουσικά ντοκιμαντέρ ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη το In-Edit από τις 30 μέχρι και τις 5 Απριλίου δυναμώνοντας την ένταση στην τέταρτη έκδοσή του που φιλοξενείται στον κινηματογράφο Ολύμπιον με μουσικές ιστορίες που ξεκινούν από τους θρύλους του ροκ και φτάνουν μέχρι το σήμερα, διασχίζοντας τις μουσικές του κόσμου, άγνωστες ιστορίες υποτιμημένων μουσικών και ένα ολόκληρο κόσμο γεμάτο από τη δύναμη της μουσικής.
Παρακάτω πάρτε μια μικρή γεύση από τα ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν στη Θεσσαλονίκη.
Αναζητήστε το πλήρες ωρολόγιο πρόγραμμα προβολών του In-Edit Festival εδώ.
One More Time With Feeling του Αντριου Ντόμινικ (2016, 90') / Θεωρήθηκε ως ένα αριστούργημα μουσικής, εικόνων, και ακατέργαστων συναισθημάτων. Το ντοκιμαντέρ αυτό, μία σπουδή στο ερμηνευτικό ταλέντο του Nick Cave, καταγράφει την περίοδο της δημιουργίας του Skeleton Tree, του δέκατου έκτου δίσκου των Nick Cave & the Bad Seeds, το οποίο δημιουργήθηκε και ηχογραφήθηκε στο πλαίσιο μίας προσωπικής τραγωδίας. Γυρισμένο σε μαύρο και άσπρο (με εκπλήξεις χρώματος), το αποτέλεσμα είναι μία εύθραυστη, ακατέργαστη και ειλικρινής κατάθεση ενός καλλιτέχνη που προσπαθεί να βρει το δρόμο του μέσα από το σκοτάδι.
Blur: New World Towers του Σαμ Ρεντς (2015, 98') / Μπορεί να μην είναι η ιστορία των Blur, είναι όμως σίγουρα μια καταπληκτική ιστορία για τους Blur. Με πλήθος εντυπωσιακών πλάνων και αντλώντας πληροφορίες από δεκάδες διαφορετικές πηγές, ο Σαν Ρεντς καταγράφει την ενέργεια με την οποία τα μέλη της μπάντας έγραψαν το πιο απροσδόκητο από τα άλμπουμ τους, το Magic Whip, μέσα σε πέντε μόνο ημέρες, σε μια περίοδο που οι Blur με το ζόρι υπήρχαν. Μια μαγική ιστορία, που δεν αφήνει όμως άπλυτα να βγουν στη φόρα!
Leonard Cohen: Bird On A Wire του Τόνι Πάλμερ (2010, 110') / Μια μοναδική ματιά στην προσωπικότητα του Λέοναρντ Κοέν, κατά τη διάρκεια μιας μάλλον ατυχούς περιοδείας του, το 1972, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με θερμόαιμες θαυμάστριες, συγκρούστηκε με δημοσιογράφους και, εντέλει, αναθεώρησε το νόημα των πάντων. Και, βέβαια, τα τραγούδια του: “Suzanne”, “Sisters of Mercy”, “So Long Marianne”... Ενας από τους επτά σοφούς της μουσικής, σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής του.
Don't Look Back του Ντ. Α. Πενεμπέικερ (1967, 101') / Αδιαμφισβήτητα, ένα από τα καλύτερα μουσικά ντοκιμαντέρ όλων των εποχών. Καταγράφει μια περιοδεία στην Αγγλία του Dylan, το 1965, την περίοδο που ο θρύλος της φολκ μουσικής γίνεται γνωστός –και αγαπητός– στο ευρύ κοινό. Παρουσιάζοντάς τον λιγότερο απόμακρο απ' ό,τι συνήθως, εύθυμο και ευφυή, αυτό το ντοκιμαντέρ είναι μάλλον η πιο ειλικρινής προσέγγιση στον Dylan που μπορεί κανείς να περιμένει.
Jaco των Πολ Μάρσαντ και Στίβεν Κίτζακ (2015, 117') / Τζάκο Παστόριους. Ο Μπασίστας. Μία βασανισμένη και πολύπλοκη προσωπικότητα, αφελής και υπερόπτης, το μυαλό του ήταν γεμάτο μουσική (τζαζ και όχι μόνο). Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ, γεμάτο μουσικούς αστέρες και σπάνιο υλικό αρχείου, που αποκαλύπτει την άνοδο και την πτώση του Pastorius, από την Φλώριντα στην κορυφή της παγκόσμιας μουσικής και από εκεί στην καταστροφή. Ο Flea, ο Sting, η Joni Mitchell και ένα μοναδικό σύνολο μουσικών στα ίχνη του.
Oasis: Supersonic του Ματ Γουάιτκρος (2016, 127') / «Οι Oasis ήταν σαν μία Ferrari», λέει ο Λιαμ Γκάλαχερ, κατά τη διάρκεια της ταινίας. «Υπέροχοι στην όψη, υπέροχοι στην οδήγηση, αλλά σε πετούν εκτός δρόμου κάθε τόσο.» Το Supersonic είναι μια καταγραφή της ιλιγγιώδους πορείας του συγκροτήματος, μέσα σε τρία χρόνια: από τις εργατικές κατοικίες του Μάντσεστερ στο αποκορύφωμα της καριέρας τους, σε μία από τις μεγαλύτερες συναυλίες όλων των εποχών, μπροστά σε 125.000 θεατές, στο Knebworth. Υλικό που προβάλλεται για πρώτη φορά, συνεντεύξεις των αδελφών Νόελ και Λίαμ Γκάλαχερ, της μητέρας τους και μελών του συγκροτήματος.
The Beatles: Eight Days a Week - The Touring Years του Ρον Χάουαρντ (2016, 97') / Yπάρχει κάτι καινούργιο να ειπωθεί για τη μεγαλύτερη μπάντα όλων των εποχών; Ακόμα κι αν καταλήξετε στο «όχι», σας προκαλούμε: προσπαθήστε να παρακολουθήσετε αυτό το ντοκιμαντέρ του Ρον Χάουαρντ με πλούσιο αρχειακό υλικό από τις περιοδείες των Σκαθαριών, χωρίς ένα διάπλατο χαμόγελο να φωτίζει τα πρόσωπά σας. We love them. Yeah yeah yeah.
Danny Says του Μπρένταν Τόλερ (2015, 109') / Το έργο και οι ημέρες του Ντάνι Φιλντς. Από «διάνοια» της αδελφότητας ΦΒΚ, βρέθηκε να δουλεύει με τους Doors, τους Cream, τον Λου Ριντ, τη Nico, την Τζούντι Κόλινς και να είναι μάνατζερ ανατρεπτικών καλλιτεχνών όπως οι Stooges, οι MC5 και οι Ramones. Ενα ντοκιμαντέρ για το πώς το οριακό έγινε mainstream, το πρωτοπόρο έγινε προφητικό, ενώ ο ίδιος ο Φιλντς περιμένει ήδη την επόμενη γενιά.
The Possibilities Are Endless των Τζέιμς Χολ, Εντουαρντ Λόβλεϊς (2014, 90') / «Οι δυνατότητες είναι απεριόριστες.» Αυτή είναι μία από τις τέσσερις φράσεις που είπε ο Εντουιν Κόλινς μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο που άλλαξε τη ζωή του, το 2005. Οι υπόλοιπες ήταν «ναι», «όχι», και «Γκρέις Μάξγουελ», το όνομα της συζύγου του. Μία ταινία για τη δύναμη της αγάπης και της στοργής, που μας οδηγεί σε μια διαδρομή μέσα στο πληγωμένο μυαλό του σπουδαίου καλλιτέχνη. Η Γκρέις είναι το στήριγμα, η μούσα του Κόλινς, καθ' όλη τη μακρά πορεία ανάκτησης της ταυτότητάς του, της φωνής του και της τέχνης του.
The Sad & Beautiful World of Sparklehorse (2016, 88') / Η δραματική ιστορία του Μαρκ Λίνκους, ενός από τους πιο ιδιαίτερους Αμερικάνους μουσικούς των τελευταίων δεκαετιών. Κεντρική φιγούρα των Sparklehorse, βρέθηκε αντιμέτωπος με δεκάδες αντιξοότητες, αλλά και με τους προσωπικούς του δαίμονες. Το μόνο που ήθελε ήταν να ζήσει χαρούμενος.
Eat That Question του Θόρστεν Σούτε (2016, 88') / Παρανοϊκός, ίνδαλμα, γεννημένος ταραξίας, πατέρας και σύζυγος, σπουδαίος δεξιοτέχνης μουσικός, κριτικός απέναντι στην ποπ κουλτούρα, αθυρόστομος, ιδιότροπος, «αιώνια αφύσικος αλλά ποτέ χίπης». Ισως το μόνο βέβαιο για τον Φρανκ Ζάπα, είναι ότι «κανείς δε γνώρισε ποτέ τον πραγματικό Ζαπα», αλλά αν μη τι άλλο, αυτό το παζλ από συνεντεύξεις και τηλεοπτικές εμφανίσεις καταφέρνει να σχηματίσει ένα πλήρες πορτρέτο του καλλιτέχνη. Με δικά του λόγια.
Fonko των Γκόραν Ολσον, Λάμιν Ντάνιελ Τζαντάμα, Λαρς Λόβεν (2014, 93') / Ενα φιλόδοξο ταξίδι κατά μήκος της Αφρικής αποκαλύπτει τη σύγχρονη μουσική μιας ηπείρου που ξέρει να επιβιώνει: από το «σπασμένο» λογισμικό της Νότιας Αφρικής (στα πλαίσια μιας αφρο-φουτουριστικής σκοπιάς), στην «πειραγμένη» γκόσπελ μουσική της Γκάνας, πρόγονο του τρελού χορού kuduro στα γκέτο της Αγκόλας. Απαρτχάιντ, αποικιοκρατία και πόλεμος, ελπίδα και ειρήνη και, μέσα σε όλα αυτά, μουσική γεμάτες ένταση.
Janis: Little Girl Blue της Εϊμι Μπεργκ (2015, 111') / Το αγοροκόριτσο από το Τέξας που έγινε σύμβολο μίας γενιάς παγκοσμίως. Η βραχνή φωνή της δεκαετίας του '60, μυθική φιγούρα της ροκ μουσικής, καταδικασμένη να πεθάνει τόσο νέα. Ενα αρχείο που ανοίγει για πρώτη φορά, συνεντεύξεις, βίντεο και επιστολές (που διαβάζει η Cat Power): η καθηλωτική ιστορία της μικροκαμωμένης, ανήσυχης, πύρινης φυσιογνωμίας, που καθόρισε τη μουσική για πάντα.
Music of Strangers: Yo-Yo Ma and the Silk Road Ensemble του Μόργκαν Νέβιλ (2015, 101') / Η μουσική των ξένων: ο Yo-Yo Ma και η Ορχήστρα του Δρόμου του Μεταξιού. Αυτή είναι η εκπληκτική ιστορία του σπουδαίου μουσικού συνόλου που ίδρυσε ο μυθικός τσελίστας Yo-Yo Ma. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί την ομάδα των μουσικών, συνθετών, ερμηνευτών και καλλιτεχνών σε ένα οδοιπορικό σε όλο τον κόσμο, σε μια αναζήτηση της δύναμης της μουσικής, σε μια προσπάθεια διατήρησης της παράδοσης και διαμόρφωσης του μουσικού μέλλοντος.
Strike a Pose των Εστερ Γκουλντ και Ρέιτζερ Ζβάαν (2016, 85') / Επιλέχθηκαν ένας-ένας για να πλαισιώσουν την βασίλισσα της ποπ στη διάρκεια της περιοδείας της Blonde Ambition Tour, το 1990. Οι έξι χορευτές συναντιούνται ξανά, 26 χρόνια μετά και συζητούν για όλα: τη σχέση τους με την Μαντόνα πάνω αλλά και μακριά από τη σκηνή, την ομοφοβία, την ειλικρίνεια και την υποκρισία, τη σεξουαλική απελευθέρωση, την αρρώστια, τη συγχώρεση και τη λύτρωση.
Raving Iran της Σουζάνε Ρεγκίνα Μέρες (2016, 85') / Ο παραλογισμός της προσπάθειας να κάνεις house μουσική στο ισλαμικό Ιραν. Ο Amoosh και ο Arash ξεκινούν το γεμάτο ενθουσιασμό ταξίδι τους από τη μία μουσική σκηνή στην άλλη, ένα ταξίδι που μοιάζει να ξεπερνάει ακόμη και τις πιο ακραίες οργουελικές ιστορίες. Όταν το ελβετικό Street Parade festival τους προσκαλεί να παίξουν στη διάρκειά του, τον αρχικό ενθουσιασμό διαδέχεται η ανησυχία. Φεύγουμε;
The Man from Mo' Wax του Μάθιου Τζόουνς (2016, 90') / Ενα ντοκιμαντέρ για έναν Dj που αποτελεί σημείο αναφοράς για ολόκληρη την μουσική βιομηχανία: τον James Lavelle. Γυρισμένο κατά τη διάρκεια τριών δεκαετιών γεμάτων αλλαγές και μετατοπίσεις, όπου τα τρελά όνειρα ενός νεαρού αγοριού έρχονται σε σύγκρουση με τις φιλίες του, σε μία προσπάθεια κατάκτησης του μουσικού στερεώματος.
Landfill Harmonic των Μπραντ Ολγκουντ και Γκρέιαμ Τάουνσλι (2015, 84') / Το ντοκιμαντέρ αυτό ακολουθεί την ορχήστρα της Cateura, μίας μικρής πόλης της Παραγουάης. Η ορχήστρα αυτή έχει μία μικρή ιδιαιτερότητα: τα όργανα που χρησιμοποιεί είναι φτιαγμένα από σκουπίδια. Όταν η ιστορία της γίνεται γνωστή σε όλο τον κόσμο, η ορχήστρα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Υπό την καθοδήγηση του ιδεαλιστή μαέστρου Favio Chavez οι μικροί μουσικοί βρίσκονται στον παράξενο κόσμο των μεγάλων συναυλιών και των μεγάλων ακροατηρίων. Όταν όμως μία φυσική καταστροφή χτυπάει την Παραγουάη, ο Favio πρέπει να βρει ένα τρόπο να προφυλάξει την ορχήστρα και ταυτόχρονα να διατηρήσει ζωντανή την ελπίδα και την αισιοδοξία για την μικρή τους πόλη. Μία ωδή για τη δύναμη της μουσικής και του ανθρώπου.
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα, τα εισιτήρια, τις προσφορές και τις ζωντανές εμφανίσεις στο επίσημο site του ΙΝ-EDIT, στην επίσημη σελίδα του στο Facebook και ακολουθήστε το Φεστιβάλ στο Instagram και στο Twitter
