Buzz

Η προσωπική αλληλογραφία της Γκρέτα Γκάρμπο σκιαγραφεί ένα σπαραχτικό πορτρέτο μοναξιάς

στα 10

Μία σειρά από γράμματα της ντίβας του Old Hollywood υποψιάζουν ότι η διάσημη απομάκρυνσή της από τα φώτα δεν ήταν και τόσο προσωπική, αγέρωχη επιλογή.

Η προσωπική αλληλογραφία της Γκρέτα Γκάρμπο σκιαγραφεί ένα σπαραχτικό πορτρέτο μοναξιάς

Η Γκρέτα Γκάρμπο, η γεννημένη στη Σουηδία ντίβα του Old Hollywood, υπήρξε μία από τις πρώτες μεγάλες κυρίες του σινεμά, αλλά και μια από τις εξίσου διαβόητα μοναχικές σταρ - κρυμμένη πίσω από τα μεγάλα γυαλιά της, αποποιηθήκε τα φώτα της δημοσιότητας και ισχυριζόταν ότι θέλει να την αφήσουμε ήσυχη.

Διαβάστε κι αυτό: Εσείς πόσο θα δίνατε για τα μαύρα γυαλιά της Γκρέτα Γκάρμπο;

«Θέλω να είμαι μόνη μου» είχε πει η μπαλαρίνα ηρωίδα της στο «Grand Hotel» (1932) και, από ό,τι έμοιαζε, η Γκάρμπο είχε ακολουθήσει τα χνάρια της μέχρι και το 1990 και το θάνατό της.

Αυτή η αλληλογραφία, που χρονολογείται από το 1932 έως και το 1973 (κάτι που σημαίνει ότι αυτό το «σκοτάδι» την ακολουθούσε από τα πρώτα βήματα της καριέρας της) απευθύνεται στην κολλητή της φίλη και συνεργάτιδα Σάλκα Βίρτελ (tσεναριογράφο στα «Αννα Καρένινα» και «Conquest» και συμπρωταγωνίστρια στο «Anna Christie»).

Υπάρχει μία σκοτεινή ειρωνία σε αυτή την απομόνωση - να είμαι μόνη, ενώ είμαι δημόσιο πρόσωπο...»

Greta Garbo 607

Μία σειρά από γράμματα όμως που ανακαλύφθηκαν στην κατοχή ενός ανώνυμου συλλέκτη και βρίσκονται προς πώληση καταμαρτυρούν ότι αυτή η μοναξιά δεν ήταν και τόσο μεγάλη επιλογή. Η Γκάρμπο σιχάθηκε την κινηματογραφική βιομηχανία που την απομόνωσε και την ξέχασε.

«Δεν πάω πουθενά, δεν βλέπω κανέναν» διαβάζει ένα από τα γράμματά της. «Υπάρχει μία σκοτεινή ειρωνία σε αυτή την απομόνωση - να είμαι μόνη, ενώ είμαι δημόσιο πρόσωπο...»

«Είναι πολύ δύσκολο να είσαι τόσο μόνη. Αλλά, μερικές φορές, είναι ακόμα πιο δύσκολο να είσαι με κάποιον. Δεν ξέρω γιατί ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο και στις σύντομες ζωές μας δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον με περισσότερη καλοσύνη. Δεν ξέρω γιατί ο Θεός δεν μας επέτρεψε να είμαστε για πάντα νέοι και δυνατοί....»

Greta Garbo 607 2

Βέβαια σε κάποιο άλλο σημείο της αλληλογραφίας, η Γκάρμπο παρουσιάζει και μία (για την εποχή) μεγάλη κοινωνική ευαισθησία και μία αυτοκριτική για το πλεονέκτημα που της έδωσε η ζωή της.

«Το μόνο που ξέρω είναι ότι κάποιοι από εμάς υπήρξαμε περισσότερο τυχεροί από άλλους ανθρώπους στον πλανήτη. Κι αν σταματήσω να δουλεύω στο σινεμά, ίσως μπορέσω να πάω ένα μεγάλο ταξίδι και να ανακαλύψω τι συμβαίνει σε άλλες γωνές της γης...»

Greta Garbo 607 3

Σε επαγγελματικό επίπεδο, τα γράμματα είναι εξίσου αποκαλυπτικά. Η Γκάρμπο δεν τα πήγαινε καλά ούτε εμπιστευόταν τον παραγωγό Ιρβινγ Θάλμπεργκ. Φοβόταν να κάνει την «Camille» (1936) μαζί του και προτιμούσε τον Ντέιβιντ Ο Σέλζνικ.

«Ο Θεός να μας βοηθήσει αν ο Θάλμπεργκ την κάνει μόνος του. Μήπως να έγραφα στον Μάγιερ να παρέμβει; Ισως ο Σέλζνικ θα μπορούσε να κάνει την «Camille». Να την παίρναμε από εκεί να την πηγαίναμε στην United Artists! Ο Θάλμπεργκ δε θα καταλάβει την «Camille». Θα με βάλει να την κάνω σαν την «Αννα Καρένινα». Θα με βάλει να παίξω το ίδιο πράγμα. Κι αυτό είναι απελπιστικό για μένα....»

Διαβάστε περισσότερα: