Buzz

Το «Death Proof» του Κουέντιν Ταραντίνο κλείνει 10 χρόνια

στα 10

Κι αυτό είναι ένα κείμενο που αγαπά τον σκηνοθέτη που αγαπά τις γυναίκες...

Το «Death Proof» του Κουέντιν Ταραντίνο κλείνει 10 χρόνια

Ολες ξυπόλητες. Γυμνά πέλματα διεκδικούν τα κοντινά του φακού του. Νύχια βαμμένα κι ένα αυθάδικο δαχτυλιδάκι ποδιού να τραβάει το βλέμμα των αρσενικών. Ετσι ξυπόλητη περπατάει η Τζανγκλ Τζούλια (Σίντνεϊ Πουατιέ) στο σαλόνι του σπιτιού της, έτσι ξαπλώνει νωχελικά κι απλώνει τα δίμετρα πόδια της στον καναπέ, με το πόστερ της επίσης ξυπόλητης Μπριζίτ Μπαρντό να στοιχειώνει το πλάνο. Ετσι χορεύει στο παρακμιακό μπαρ η Μπάτερφλαϊ το πιο αισθησιακό lap-dance που έχει καταγραφεί σε ταινία. Ετσι κοιμάται στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου η Αμπερναθι (Ροζάριο Ντόσον): με τα πόδια γυμνά, να εξέχουν από το ανοιχτό παράθυρο σαν ανοιχτή πρόσκληση. «Πολλοί σκηνοθέτες είχαν φετίχ τα γυναικεία πέλματα», δήλωσε στις Κάννες ο Κουέντιν Ταραντίνο όταν ρωτήθηκε για την εμμονή του, που πάει αρκετές ταινίες πίσω: η Ούμα στο Kill Bill παντρευόταν ξυπόλητη, ενώ στην πιο διάσημη σκηνή του Pulp Fiction χόρευε ξυπόλητη. «Θυμηθείτε τον Μπουνιουέλ στη Βιριδιάνα ή ακόμα και το πλάνο του Σκορσέζε στο «Οργισμένο Είδωλο» όπου ο Ντε Νίρο πρωτοαντικρίζει την Κάθι Μοριάρτι: πρώτα βλέπουμε τα πόδια της να πλατσουρίζουν στο νερό και μετά η κάμερα ανεβαίνει στο υπόλοιπο σώμα και το πρόσωπο.»

Δείτε κι αυτό: Σου βγάζει τα μάτια: δείτε ένα βίντεο με όλα τα extreme close ups των ταινιών του Ταραντίνο

Death Proof 607 1

Οι γυναίκες του Κουέντιν, όμως, διαφέρουν κατά πολύ από τα αντικείμενα πόθου των υπόλοιπων σκηνοθετών. Και η διαφορά βρίσκεται στις αντιθέσεις: καμία ταραντινική ηρωίδα δεν είναι απλά σέξι γατούλα. Ενώ όλη του η στυλιστική προσέγγιση παραπέμπει στις ταινίες exploitation που παιζόντουσαν στα grindhouses της Αμερικής (ειδικοί κινηματογράφοι που πρόβαλλαν b movies) με τη γυναίκα να αποτελεί ημίγυμνο ντεκόρ στα κατορθώματα του ήρωα, ο Ταραντίνο δεν στέκεται εκεί. Το ίδιο αυτό γυμνό πέλμα που τόσο ηδονοβλεπτικά κινηματογραφεί μπορεί να προσγειωθεί στο τετράγωνο πιγούνι του αρσενικού που δεν προσέχει το στόμα του. Δυνατές, τσαμπουκαλεμένες και τσεκουράτες, οι θηλυκές αμαζόνες του δεν αφήνουν πολλά περιθώρια. Ο Ταραντίνο τους αποδίδει τη δικαιοσύνη που τους ανήκει, τους δίνει δύναμη, φωνή, κοφτερό μυαλό. Στο «Death Proof», μάλιστα, ο σκηνοθέτης κάνει και την απόλυτη αντρική υποχώρηση: τους δίνει και το τιμόνι.

Διαβάστε κι αυτό: Αυτές είναι οι αγαπημένες ταινίες του Κουέντιν Ταραντίνο

Death Proof 607 2a

Στην ταινία κυριαρχούν δύο αυτοκίνητα, με δύο διαφορετικές παρέες γυναικών. Δύο ιστορίες με συνδετικό κρίκο τον Στάντμαν Μάικ (Κερτ Ράσελ), έναν κατά συρροήν δολοφόνο. Ο γεμάτος ουλές κασκαντέρ εκδικείται τα θηλυκά που τον απορρίπτουν με όπλο το αλεξιθάνατο (death proof) αμάξι του. Ο Ταραντίνο λοιπόν μας συστήνει σε δύο ομάδες υποψήφιων θυμάτων; Οχι ακριβώς!

Death Proof 607 2

Η Ζόι Μπελ, η πραγματική Νεοζηλανδή κασκαντέρ (κασκαντέρ της Ούμα Θέρμαν στο «Kill Bill»), δεν πέφτει θύμα κανενός. Τίποτα επίσης από το δίμετρο χυμώδες κορμί και την αδέκαστη γλώσσα της Σίντνεϊ Πουατιέ (κόρης του μαύρου μύθου του σινεμά) δεν παραπέμπει σε «φοβισμένο θύμα». Αντίθετα, η ηρωίδα της, η Τζανγκλ Τζούλια, η ραδιοφωνική παραγωγός που κυκλοφορεί με τζιν σορτς, πίνει τεκίλες και ξέρει απ έξω τα ξεχασμένα στα επαρχιακά juke box γκρουπάκια των 70s είναι μάλλον η γυναίκα-φαντασίωση του Ταραντίνο. «Οι περισσότεροι σκηνοθέτες με έβλεπαν σαν το ήσυχο κοριτσάκι της διπλανής πόρτας», λέει η ίδια. «Μόνο ο Κουέντιν κατάλαβε ότι είμαι ένα αγρίμι.»

Θυμηθείτε κι αυτό: Ο Ταραντίνο λέει το μεγάλο αντίο στο σινεμά;

Death Proof 607 4

Ο Ταραντίνο βρίσκει τη γυναίκα σέξι μέσα από τις ατέλειές της. Η Μπάτερφλαϊ χορεύει αισθησιακά, το μακό μπλουζάκι της ανασηκώνεται και φανερώνει την υποψία κοιλίτσας κι όχι γραμμωμένων κοιλιακών. «Επρεπε να γυρίσω τη σκηνή και το κεφάλι του Κουέντιν ήταν κολλημένο δίπλα στην κάμερα», ομολογεί η Βανέσα Φερλίτο. «Ηταν περίεργο: σαν να χόρευα γι αυτόν.» Μα φυσικά και χόρευε γι αυτόν. Οπως το δικό του χέρι που κινηματογραφεί κι όχι του Κερτ Ράσελ χαϊδεύει τις γυμνές πατούσες της Ροζάριο Ντόσον στη δεύτερη ιστορία του. «Οταν σε σκηνοθετεί ο Κουέντιν, νιώθεις έναν ακόμα προβολέα θαυμασμού πάνω σου. Και προέρχεται από τον ενθουσιασμό του ίδιου», λέει η Ντόσον.

Death Proof 607 5

Μπορεί η πρώτη ανάγνωση ενός άντρα σαν τον Ταραντίνο να βροντοφωνάζει «αντροπαρέα» οι ταινίες που τον καθιέρωσαν, η βία, η βρώμικη γλώσσα, όμως από μικρός ο Κουέντιν δέχτηκε μεγάλη και θετική επιρροή από τη μάνα, τις θείες και τις αδελφές του. Γι αυτό και ο επαγγελματικός του μικρόκοσμος αποτελείται από γυναίκες: μάνατζερ, υπεύθυνη Τύπου, προσωπική βοηθός όλα θηλυκά. «Μόνο αυτές εμπιστεύομαι», έχει δηλώσει επανειλημμένα. «Εχω αρκετούς άντρες φίλους. Οι γυναίκες όμως μου προσφέρουν έναν κόσμο που με ξαφνιάζει. Θέλω να είμαι στο αμάξι μαζί τους όταν μιλάνε για τον κόσμο, για δουλειές, για τον εαυτό τους, για άντρες. Να βγάζω το μπλοκάκι μου και να κρατάω σημειώσεις.»

Και στο τέλος, οπτικοποιεί τη δική του εκδοχή: το «Sex n the City» κορίτσια που φλυαρούν επί παντός επιστητού να συναντά το «Reservoir Dogs» κορίτσια που καλύτερα να μη βρεθούν στο δρόμο σου. Ο Ταραντίνο κλείνει την ταινία με έναν παιχνιδιάρικο γυναικείο θρίαμβο υπό τους ήχους του «Chick Ηabit». Τα φώτα ανάβουν και οι γυναίκες του κοινού χαμογελούν συνωμοτικά. Ακόμα και ημίγυμνες, εκτεθειμένες, ξυπόλητες ξέρουν ποιος σκηνοθέτης τις αγαπά πραγματικά. Με όλη την τρέλα, τη δύναμη, την ανασφάλεια και την κοιλίτσα τους.

.

Διαβάστε και δείτε περισσότερο Ταραντίνο: