Buzz

Η Κατρίν Ντενέβ (και ακόμη 100 Γαλλίδες) έχουν κάτι να πουν για τον νέο πουριτανισμό

στα 10

100 Γαλλίδες των τεχνών, των γραμμάτων και ακαδημαϊκοί υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή που διαχωρίζει τη θέση τους από το κίνημα #metoo, υποστηρίζοντας πως το κυνήγι μαγισσών που ακολούθησε τις αποκαλύψεις για τα σεξουαλικά σκάνδαλα στο Χόλιγουντ γεννά ένα νέο είδος πουριτανισμού.

Η Κατρίν Ντενέβ (και ακόμη 100 Γαλλίδες) έχουν κάτι να πουν για τον νέο πουριτανισμό

Η Γαλλία υπήρξε η πρώτη χώρα μετά την Αμερική που ενεργοποιήθηκε άμεσα, μετά το πρώτο μεγάλο κύμα αποκαλύψεων για τη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση γυναικών από τον Χάρβεϊ Γουάινστιν. Με δικό τους σύνθημα το #BalanceTonPorc («κάρφωσε το δικό σου γουρούνι»), εφάμιλλο του #metoo, γυναίκες σε όλη τη Γαλλία άρχισαν να μοιράζονται τις δικές τους ιστορίες κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης στον εργασιακό χώρο, και να αποκαλύπτουν τα ονόματα των θυτών τους.

Μιλώντας για πρωτιές, η Κατρίν Ντενέβ - που έχει δημόσια αρνηθεί να ανήκει στο φεμινιστικό κίνημα, αν και υπήρξε μια από τις γυναίκες που με τη ζωή και την καριέρα της έκανε για τις γυναίκες όσα πολλά κινήματα δεν θα κατάφερναν ποτέ - υπήρξε μια από τις πρώτες γυναίκες που αντιστάθηκαν στην πρακτική αυτή, αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητα του διαδικτυακού ακτιβισμού που γίνεται σε τέτοιες δόσεις και με τόση οργή.

Και τώρα βρίσκεται στο κέντρο του κυκλώνα, με την υπογραφή της σε μια ανοιχτή επιστολή που υπογράφουν 100 περίπου Γαλλίδες ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνιδες και συγγραφείς, και η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Le Monde.

Διαβάστε ακόμη: Ο Ντέιβιντ Λιντς τοποθετείται με σοφία πάνω στο θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης στη βιομηχανία

Η επιστολή, η οποία έρχεται σε μια στιγμή που η συζήτηση γύρω από το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης γυναικών έχει μόλις ανοίξει και άρα πρόωρα, μιλάει για το φόβο ενός νέου πουριτανισμού που γεννά το κυνήγι μαγισσών που αναπόφευκτα έχει ξεκινήσει και τρέχει ταυτόχρονα με τις πραγματικές αποκαλύψεις για ιστορίες σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης γυναικών από άνδρες σε θέσεις εξουσίας. Η πιο «επιπόλαια» ειδησεογραφία καλύπτει το νέο ως «Η Κατρίν Ντενέβ υποστηρίζει τη σεξουαλική παρενόχληση», ενώ στην πραγματικότητα η άποψη των 100 Γαλλίδων - σωστή ή λάθος, με τις σωστές λέξεις ή τις λάθος, σε λάθος ή σωστή στιγμή - αφορά το κύμα του πουριτανισμού και το φόβο της «καταστολής» της σεξουαλικής ελευθερίας, που επίσης σε δύσκολες εποχές βρίσκεται στο στόχαστρο ενός συντηρητικού ρεύματος που θα χρησιμοποιήσει το κύμα των αποκαλύψεων για τις σεξουαλικές επιθέσεις προκειμένου να επιβεβαιωθεί και να εδραιωθεί.

«Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα. Ομως το επίμονο ή αδέξιο "καμάκι" δεν είναι αδίκημα, ούτε η αβρότητα είναι φαλλοκρατική επίθεση.»

Ετσι ξεκινάει η επιστολή - διαβάστε παρακάτω μερικά αποσπάσματα, αλλά ολόκληρη μπορείτε να τη βρείτε εδώ - που επισημαίνει τον κίνδυνο ενός «πουριτανικού κύματος κάθαρσης» και συνεχίζει αναφέροντας την πρακτική ανδρών που «σβήνονται από το χάρτη» έπειτα από κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση, ενώ οι Γαλλίδες που την υπογράφουν σχολιάζουν και το γεγονός - το είδαμε πρόσφατα να συμβαίνει στην περίπτωση της Μέριλ Στριπ - πως γυναίκες που επειδή δεν μιλούν θεωρούνται ότι προδίδουν τον σκοπό των γυναικών που έχουν βγει μπροστά στον αγώνα κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης.

«Οι άνδρες τιμωρούνται γενικευμένα, διώχνονται από τη δουλειά τους, όταν το μόνο που έκαναν ήταν να αγγίξουν ένα γόνατο ή επειδή προσπάθησαν να κλέψουν ένα φιλί. Αλλοι βρέθηκαν στο βούρκο επειδή μιλούσαν για προσωπικά θέματα κατά τη διάρκεια επαγγελματικών γευμάτων ή επειδή έστειλαν μηνύματα με σεξουαλικά υπονοούμενα σε γυναίκες που δεν ανταποκρίνονταν.»

«Μετά την υπόθεση υπήρξε μια θεμιτή συνειδητοποίηση των σεξουαλικών βιαιοτήτων που ασκούνται σε βάρος των γυναικών, ιδιαίτερα μέσα στο επαγγελματικό πλαίσιο... Αυτή η απελευθέρωση του λόγου στρέφεται σήμερα στο αντίθετό της: μας διατάσσουν να μιλάμε καθώς πρέπει, να αποσιωπούμε αυτό που προκαλεί θυμό, και αυτές που αρνούνται να υποκύψουν σε τέτοιες εντολές θεωρούνται προδότριες, συνεργοί!»

«Αυτός ο πυρετός να στείλουμε τα "γουρούνια" στο σφαγείο, αντί να βοηθάει τις γυναίκες να αυτονομηθούν, εξυπηρετεί στην πραγματικότητα τα συμφέροντα των εχθρών της σεξουαλικής ελευθερίας, των θρησκευτικών εξτρεμιστών, των χειρότερων αντιδραστικών και αυτών που θεωρούν ότι οι γυναίκες είναι ξεχωριστά όντα, παιδιά με πρόσωπο ενηλίκου, που ζητούν να προστατεύονται»_

«Οι γυναίκες γνωρίζουν καλά ότι η σεξουαλική επιθυμία είναι από τη φύση της άγρια και επιθετική. Αλλά είμαστε επίσης ικανές να μην θεωρούμε μια αδέξια προσπάθεια αποπλάνησης ισάξια με σεξουαλική επίθεση.»

«Το κύμα εκκαθάρισης φαίνεται να μην γνωρίζει κανένα όριο. Λογοκρίνουμε ένα γυμνό του Εγκον Σίλε σε μια αφίσα, ζητάμε την ακύρωση μιας ρετροσπεκτίβας των έργων του Ρομάν Πολάνσκι, ένας ακαδημαϊκός βρίσκει το φιλμ «Βlow -up» του Μικελάντζελο Αντονιόνι μισογυνιστικό και απαράδεκτο...»

«Μια γυναίκα μπορεί την ίδια μέρα να ηγηθεί μιας επαγγελματικής ομάδας εργασίας και να απολαύσει το να είναι το σεξουαλικό αντικείμενο ενός άνδρα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι "τσούλα" ούτε άθλια συνεργός της πατριαρχίας και του σεξισμού. Μπορεί να εξασφαλίσει ότι ο μισθός της είναι ίσος με αυτόν ενός άνδρα, αλλά δεν αισθάνεται για πάντα τραυματισμένη από ένα τρίψιμο στο μετρό, ακόμα κι αν θεωρείται έγκλημα. Μπορεί να το δει και ως έκφραση μιας μεγάλης σεξουαλικής δυστυχίας ή σαν ένα περιστατικό που δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία.»

«Ως γυναίκες, δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας μέσα σ' αυτόν τον φεμινισμό που, πέρα από την καταγγελία των καταχρήσεων εξουσίας, παίρνει το πρόσωπο ενός μίσους προς τους άνδρες και τη σεξουαλικότητα.»

«Η ελευθερία να ενοχλείς είναι απαραίτητη για τη σεξουαλική ελευθερία».

Διαβάστε ακόμη: Η Αλίσια Βικάντερ κι άλλες 600 Σουηδές ηθοποιοί, υπογράφουν ανοιχτή επιστολή καταγγέλλοντας τη σεξουαλική παρενόχληση

Σε μια εποχή που τίποτα δεν «διαβάζεται» με ψυχραιμία και όλες οι «διαφορετικές» απόψεις μοιάζουν λάθος, είναι καλό η συζήτηση που έχει ανοίξει επιτέλους για τη σεξουαλική εκμετάλλευση και κακοποίηση των γυναικών να επεκταθεί και στην αναζήτηση τρόπων με τους οποίους οφείλει να σταματήσει - και σίγουρα το να ισοδυναμεί μια κατηγορία για σεξουαλική παρενόχληση με τελεσίδικο έγκλημα δεν είναι ακριβώς η λύση.

Το γεγονός πως κάποιοι (πολλοί) θα διαβάσουν την επιστολή των 100 Γαλλίδων βρίσκοντας την απάντηση που ήθελαν για να στραφούν εναντίον των γυναικών ή του φεμινιστικού κινήματος και έτσι να εξαφανίσουν δεκαετίες εγκληματικής συμπεριφοράς, είναι ακριβώς αυτό που - με σωστές ή λάθος λέξεις, τη λάθος στιγμή ή την γι' αυτες σωστή - φοβούνται και προσπαθούν να εμποδίσουν οι γυναίκες που την υπογράφουν.


Διαβάστε ακόμη