Για τον βιαστικό θεατή ο Χονγκ Σανγκ-σου γυρίζει κάθε φορά την ίδια ταινία. Όλες οι δημιουργίες του Κορεάτη σκηνοθέτη στρέφονται γύρω από μικρές, καθημερινές στιγμές και φαινομενικά ασήμαντους διαλόγους, θραύσματα μιας καθημερινότητας και μιας ζωής που συνεχίζονται ακάθεκτες μετά από αυτές, αλλά υπάρχει πάντα κάτι, ανεπαίσθητο έστω, που θα αλλάξει την πορεία των πραγμάτων και τις ζωές των ηρώων του. Ή και όχι.
Το «The Day After» είναι η τρίτη φετινή ταινία (και εικοστή πρώτη συνολικά σε μια πορεία είκοσι χρόνων) του πολυγραφότατου και πλέον νουβελβαγκικού σκηνοθέτη παγκοσμίως, η δεύτερη που προβάλλεται στο 70ό Φεστιβάλ των Καννών, μετά το εκτός διαγωνιστικού «Claire's Camera» με την Ιζαμπέλ Ιπέρ, και η πρώτη του ταινία στο Διαγωνιστικό Τμήμα μετά το «In Another Country» από 2012 (κι εκείνο με την Ιζαμπέλ Ιπέρ επίσης).
Η υπόθεση είναι απλή ως συνήθως, στα όρια του μινιμαλισμού και στρέφεται γύρω από ένα κουαρτέτο χαρακτήρων: ενός άντρα, του Μπονγκγουάν, κριτικού λογοτεχνίας και ιδιοκτήτη ενός μικρού εκδοτικού οίκου, και τριών γυναικών, της Χαεγιού, συζύγου του Μπονγκγουάν, η οποία ανακαλύπτει ένα ερωτικό σημείωμα, προφανώς απευθυνόμενο σε κάποια άλλη, της Τσανγκσούκ, πρώην υπαλλήλου στον εκδοτικό οίκο και πρώην ερωμένης του εκδότη, και της Αρεούμ (που σημαίνει ομορφιά στα κορεάτικα, όπως μας πληροφορεί η ταινία, κι είναι απολύτως ταιριαστό για την Κιμ Μινχί, την τελευταία μούσα του σκηνοθέτη), μιας εκκολαπτόμενης συγγραφέα και καινούργιας υπαλλήλου στον εκδοτικό οίκο. Οι πορείες τους θα διασταυρωθούν την πρώτη (και τελευταία) μέρα της τελευταίας στη νέα της δουλειά και τα πράγματα θα μπλέξουν όταν σαν άλλη κωμωδία παρεξηγήσεων του Μαριβό, η σύζυγος θα επιτεθεί στη νέα υπάλληλο, νομίζοντας πως αυτή είναι η ερωμένη.
Γυρισμένη σε ασπρόμαυρο και σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή του Ρομέρ και του Εστάς ή έστω από την προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη, η διάρκειας ενενήντα λεπτών κομεντί του Χονγκ Σανγκ Σου αποτελείται κυρίως από στατικά πλάνα και σχοινοτενείς διαλόγους, ανάμεσα στον εκδότη και την καινούργια του υπάλληλο ως επί το πλείστον, με εμβόλιμες σκηνές ελεγχόμενης ή όχι υστερίας από την βγαλμένη από άλλη ταινία σύζυγο του εκδότη και την πρώην ερωμένη που φυσικά θα γίνει και πάλι νυν. Η νέα υπάλληλος θα παραιτηθεί, μετά θα απολυθεί για να ξαναπαραιτηθεί εκ νέου πάνω από ατέλειωτα ποτήρια σότζου (το χαρακτηριστικό ποτό που καταναλώνεται κατά κόρον στις ταινίες του Χονγκ Σανγκ Σου), όσο ο εκδότης θα περιφέρει άβουλος την γουντιαλενική αναποφασιστικότητά του, κύριο γνώρισμα όλων των ηρώων-alter ego του Κορεάτη.
Η επόμενη μέρα του τίτλου θα έρθει στο τελευταίο δεκάλεπτο της ταινίας κι έξι μήνες μετά την πρώτη, όταν η Αρεούμ και ο Μπονγκγουάν θα ξανασυναντηθούν στον εκδοτικό οίκο και θα αναπολήσουν τα συμβάντα εκείνα που σημάδεψαν τις ζωές τους, όχι τόσο ανεξίτηλα ώστε να θυμούνται όλες τις λεπτομέρειες, αλλά με τον τρόπο που η μνήμη διαθλά τα γεγονότα κι αφήνει στον καθένα μια διαφορετική επίγευση, μέχρι οι δρόμοι τους να χωρίσουν ξανά κι ενδεχομένως να επανασυνδεθούν, εκτός κάδρου αυτή τη φορά, ίσως όμως και σε κάποια από τις επερχόμενες δουλειές του σκηνοθέτη. Είναι αυτή η αφηγηματική ρευστότητα, άλλωστε, που κάνει κάθε έργο του Χονγκ Σανγκ Σου ένα κομμάτι μόνο από το μεγάλο ψηφιδωτό της ανθρώπινης κατάστασης που αποτελεί τη φιλμογραφία του. Μέχρι να έρθει η επόμενη μέρα κι η επόμενη ταινία.
Περισσότερες κριτικές από το 70ό Φεστιβάλ Καννών:
- Κάννες 2017: Στο «Radiance», η Ναόμι Καβάσε «την είδε» ρομαντικό μελόδραμα
- «The Killing of a Sacred Deer»: Ενα θρίλερ εκδίκησης με τον τρόπο του Γιώργου Λάνθιμου
- Κάννες 2017: Στο «Happy End» του Μίκαελ Χάνεκε μην περιμένετε καμία κυριολεξία
- Κάννες 2017: Ο Τζον Κάμερον Μίτσελ λέει χαζομάρες, σε αγόρια και κορίτσια, σε πανκ πάρτι
- Κάννες 2017: Η Κλερ Ντενί εμπνέεται από τον Ρολάν Μπαρτ στο «Un Beau Soleil Intérieur»
- Κάννες 2017: Το «Le Redoutable» δεν είναι βλακεία, όπως το χαρακτήρισε ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ!
- Ο Μισέλ Φράνκο κάνει κάτι σαν μια βαρετή telenovela στο «April’s Daughter»
- To «Ava» της Λέα Μισιούς είναι ο «Τρελός Πιερό» για τη νουβέλ βαγκ των 2010s
- Κάννες 2017: Η ιστορία της Act Up στο ήδη κλασικό «120 Βattements par Μinute» του Ρομπέν Καμπιγιό
- Κάννες 2017: Το «The Square» του Ρούμπεν Οστλουντ, είναι ο πρώτος σοβαρός διεκδικητής του Χρυσού Φοίνικα για φέτος
- «Okja»: o Μπονγκ Τζουν-χο μαγεύει περπατώντας με αυτοπεποίθηση στα χνάρια του Μιγιαζάκι και του Σπίλμπεργκ
- Κάννες 2017: Tο «Jupiter's Moon» του Κορνέλ Μουντρούτσο δεν απογειώνεται ποτέ
- Κάννες 2017: Η ευρωπαϊκή ανατολή είναι η νέα Αγρια Δύση στο «Western»
- Κάννες 2017: Στο «Wonderstruck», ο Τοντ Χέινς μιλά για την αγάπη: με δυο εποχές, τρεις ταινίες και μια μακέτα
- Το τέλος ενός γάμου και μιας ολόκληρης χώρας στο «Χωρίς Αγάπη» του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ
- Κάννες 2017: Η Βανέσα Ρεντγκρέιβ κάνει το προσφυγικό προσωπική της υπόθεση στο «Sea Sorrow»
- Κάννες 2017: Τα «Φαντάσματα του Ισμαήλ» δεν είναι σίγουρα το «8 1/2» του Αρνό Ντεπλεσέν
