Η μέρα ξεκίνησε σε... σύνδεση με τα προηγούμενα: Το «La Redoutable» του Μισέλ Χαζαναβίσιους μπορεί να ατύχησε λίγο στην δημοσιογραφική προβολή του το προηγούμενο βράδυ, αφού ξεκίνησε με καθυστέρηση και την υποψία μιας βόμβας στην αίθουσα –η οποία αποδείχθηκε ότι ήταν απλά μια ξεχασμένη τσάντα- αλλά οι συντελεστές του πήραν την εκδίκησή τους.
Στο photocall ο σκηνοθέτης, η Μπερενίς Μπεζό, ο Λουί Γκαρέλ κι η Στέισι Μάρτιν ήταν τουλάχιστον διαχυτικοί, ενώ αργότερα έλαμψαν στο κόκκινο χαλί. Στην συνέντευξη τύπου ο Χαζαναβίσιους είπε ανάμεσα σε άλλα: «Όταν έπεσα πάνω στο βιβλίο της Αν Βιαζέμσκι, λίγο τυχαία, έπαιξα με την ιδέα να το κάνω ταινία, την πήρα τηλέφωνο. Η επικοινωνία ήταν μάλλον δύσκολη, προσπάθησα πολύ να την πείσω και κοντεύαμε να το κλείσουμε. Και της λέω, τι κρίμα, γιατί το βιβλίο έχει πλάκα. Κι αυτό ήταν που την κέρδισε, μου λέει, το βρίσκετε αστείο; Και ξαναρχίσαμε να μιλάμε και κάπως έτσι συμφωνήσαμε. Και μετά απ’ αυτό μου είχε εμπιστοσύνη».
![[image 76844]](https://media-flix-gr.s3.amazonaws.com/assets/images/2017/05/22/RedoutableLeRedoutablePhotocall70thAnnualjbQghhRrXrDx.jpg)
«Στην αρχή δεν έβλεπα καθόλου τον εαυτό μου σ’ αυτό» είπε ο πρωατγωνιστής του Λουί Γκαρέλ. «Διάβασα και το σενάριο και πάλι μου πήρε καιρό ν’ απαντήσω. Είχα μπερδευτεί πολύ και μετά σκέφτηκα, ας τα πούμε απλά, όχι, δεν θέλω να το κάνω. Αλλά αφότου διάβασα το σενάριο και το βιβλίο της Αν Βιαζέμσκι, κατάλαβα το παιχνίδι που ήθελε να κάνει ο Μισέλ, ότι είχε ένα χιουμοριστικό στοιχείο. Κι επειδή είχα ήδη παίξει σε δύο ταινίες που εκτυλίσσονταν τον Μάη του ’68 κι αυτή θα ήταν η τρίτη, έψαξα να βρω ένα άλλο ύφος κι ήταν μια διάθεση ειρωνείας και τρυφερότητας. Και συνειδητοποίησα ότι ο Γκοντάρ είναι, πια, τόσο σημαντικός που έχει γίνει σαν το Ταλμούδ. Κάθε φορά που τον ξαναπιάνεις, ανακαλύπτεις κάτι καινούριο».
![[image 76844]](https://media-flix-gr.s3.amazonaws.com/assets/images/2017/05/22/RedoutableLeRedoutablePhotocall70thAnnualsOgQocywl35x.jpg)
Οσο για την ίδια την ταινία; Ο Μισέλ Χαζαναβίσιους έχει την εξυπνάδα να κάνει, όχι μια βιογραφία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, αλλά μια ταινία για τη βαθιά ρήξη του σκηνοθέτη με την τέχνη του. Και την καμουφλάρει ως ένα φιλμ χαριτωμένο κι ελαφρύ, ακριβώς μ' αυτή την ανεμελιά των ταινιών του Γκοντάρ που του ζητούσαν οι θεατές του (και από τον Χαζαναβίσιους επίσης, χωρίς να συγκρίνουμε τα ανόμοια). Το ίδιο το φιλμ ασκείται σε αναφορές στη φόρμα του Γκοντάρ, με μεσότιτλους ή φράσεις γραμμένες στους δρόμους του Παρισιού απ' όπου περνούν οι ήρωες, που ανατρέπουν όσα λέγονται στους διαλόγους, ή με μια ολόκληρη σεκάνς σε αρνητικό, ή με άλλα μικρά τεχνάσματα που σε προετοιμάζουν για μια γκονταρική ανατροπή αλλά, ευτυχώς, δεν μένει εκεί, ούτε εξαντλεί την κοινότυπη, αυτή, ιδέα.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του«La Redoutable»
Η άλλη μεγάλη ταινία της μέρας ήταν το «The Meyerowitz Stories» του Νόα Μπόμπακ (μια ακόμη παραγωγή του Netflix επί τη ευκαιρία) η οποία έφερε στις Κάννες τον ολίγον αταίριαστο με την κάπως σνομπ ατμόσφιαρα (αλλά εξαιρετικό στην οθόνη) Ανταμ Σάντλερ, τον Μπεν Στίλερ, τον Ντάστιν Χόφμαν και την Εμα Τόμπσον.
Στην συνέντευξη τύπου για το φιλμ, ο Ανταμ Σάντλερ είπε πως ακόμη κι όταν βρισκόταν στα γυρίσματα «δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έπαιζα σε αυτή την ταινία, που «με έκανε σχεδόν να δακρύσω όταν διάβασα το σενάριο. Είναι σπάνιο για έναν κωμικό να παίρνει ρόλους σαν αυτόν και η πρώτη μου σκέψη ήταν πόσο δεν ήθελα να απογοητεύσω κανέναν. Και πόσο πολύ ήθελα να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου ώστε η ταινία να γίνει τόσο καλή όσο μπορούσε να γίνει». Και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε και κάπως έτσι όταν ο Ανταμ Σάντλερ περπάτησε το βράδυ στο κόκκινο χαλί, δεν ήταν απλά ένα σταρ κωμικός, αλλά ένας ηθοποιός που είχε κερδίσει δικαιωματικά τη θέση του στο φεστιβάλ.
Δείτε ακόμη: Ο Ανταμ Σάντλερ άξιος ακόμα και για βραβείο στο γλυκόπικρο «The Meyerowitz Stories» του Νόα Μπόμπακ
Από την άλλη το «How to Talk to Girls at Parties» του Τζον Κάμερον Μίτσελ το οποίο προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού, μπορεί να είχε δυο υπέροχες πρωταγωνίστριες όπως η Ελ Φάνινγκ και η Νικόλ Κίντμαν, αλλά η ταινία δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια απογοήτευση. Το φιλμ βασισμένο σε ένα διήγημα του Νιλ Γκέιμαν δεν κατορθώνει να γίνει τίποτα παραπάνω από ένα ποπ (αν και θα ήθελε punk), πυροτέχνημα στις καλύτερες στιγμές του. Για τις χειρότερες, δεν θέλετε να ξέρετε.
Διαβάστε ακόμη: Ο Τζον Κάμερον Μίτσελ λέει χαζομάρες, σε αγόρια και κορίτσια, σε πανκ πάρτι
Στο κόκκινο χαλί πάντως τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά, πολύχρωμα και ναι, λίγο πιο punk, με τους συντελεστές να δείχνουν το δάχτυλο στους φωτογράφους (στην βρετανική εκδοχή της χειρονομίας) και την Ελ Φάνινγκ να φορά τον δικό της χρυσό φοίνικα, σε ένα φόρεμα που δεν μπορούσες παρά να προσέξεις.
Σε κάτι ομολογουμένως πιο ενδιαφέρον και λίγο πιο σοβαρό, ο Κλιντ Ιστγουντ έδωσε το δικό του «μάθημα σινεμά», μιλώντας με τον κριτικό Κένεθ Τουράν σε μια κατάμεστη αίθουσα για τα πάντα, ξεκινώντας από το σινεμά μέχρι την εμμονή μας με την πολιτική ορθότητα («έχουμε χάσει το χιούμορ μας » είπε) και υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει ως ηθοποιός στην οθόνη. Υπάρχουν στιγμές που μου λείπει να είμαι ηθοποιός. Οχι πολύ συχνά αλλά συμβαίνει».
Εν τω μεταξύ στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών ο Μπρουνό Ντιμόν προσπάθησε να μας πείσει ότι το headbanging είναι η νέα προσευχή στο «Jeannette», το μιούζικαλ του για τα παιδικά χρόνιά της Ζαν ντ’ Αρκ, που δεν ήταν όσο ανίερο και αλλόκοτο θα θέλαμε, αλλά που τουλάχιστον μας έκανε να ζήσουμε μια αληθινά παράδοξη σκηνή, να δούμε μπαλόνια έξω από μια αίθουσα που πρόβαλλε μια ταινία του Μπρουνό Ντιμόν.
Δείτε ακόμη: Το headbanging είναι η νέα προσευχή στο «Jeannette» του Μπρούνό Ντιμόν
Και το απόγευμα ο Μίκαελ Χάνεκε απέδειξε ποια ήταν η ταινία που όλοι περιμέναμε με μεγαλύτερη ανυπομονησία φέτος, αφού το “Happy End” εκανε με διαφορά την μεγαλύτερη ουρά για φέτος. Μετά το τέλος της προβολής οι απόψεις ήταν διχασμένες με αρκετούς να μιλούν για μια σοβαρή υποψηφιότητα για τον τρίτο του Χρυσό Φοίνικα κι άλλους να έχουν μάλλον διαφορετική άποψη, με ένα απολαυστικό tweet να λέει «πως αυτή είναι η ταινία του Χάνεκε την οποία θα μπορούσε να έχει σκηνοθετήσει ο ψεύτικος λογαριασμός του Χάνεκε στο twitter».
photo: @cafesoluble
Διαβάστε ακόμη: Κάννες 2017: Στο «Happy End» του Μίκαελ Χάνεκε μην περιμένετε καμία κυριολεξία
Και φυσικά άλλη μια μέρα στο φεστιβάλ των καννών σημαίνει άλλη μια μέρα γεμάτη θεαματικές εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί και ακόμη πιο θεαματικά κοσμήματα Chopard σε μια παρέλαση υπέροχων γυναικών (αλλά κι ανδρών) από την Λετίσια Κάστα και την Μέρι Τζέι Μπλάιτζ μέχρι την συνοδό του Λεχ Βαλέσα με πούπουλα και ταιριατσή τσάντα αυγό, έως της Αντζελα Ισμαήλου και την Αντι Μακ Ντάουελ σε συσκευασία δώρου. Απολαύστε τις φωτό.
Πάρτε μια κατατοπιστική γεύση από το 70ό Φεστιβάλ Καννών:
