Με τη νέα του ταινία, «On the Beach at Night Alone», ο Κορεάτης δημιουργός Σονγκ Σανγκ-σου, μονοπώλησε το ενδιαφέρον στο διαγωνιστικό τμήμα της ημέρας, αλλά όχι αμιγώς... κινηματογραφικά. Πρωταγωνίστρια του φιλμ η καλλονή Κιμ Μιν-Χι, γνωστή μας από την «Υπηρέτρια», φαίνεται ότι στάθηκε η πέτρα του σκανδάλου την τελευταία χρονιά στα κορεάτικα tabloids, καθώς ο Σανγκ-σου διέλυσε τον γάμο του για να είναι μαζί της, πράγμα που, φαίνεται, συζητήθηκε πολύ περισσότερο απ' αυτήν κι όλες τις προηγούμενες ταινίες του μαζί. Κι έτσι ο σκηνοθέτης, έβαλε την ιστορία του και τη νέα σύντροφό του, στο επίκεντρο μιας ταινίας και ξόρκισε το μάτι.
Στο «On the Beach at Night Alone», ο Χονγκ Σανγκ-σου κάνει... μια ακόμη ταινία του Χονγκ Σανγκ-σου! Οι ταινίες του Κορεάτη δημιουργού μοιάζουν να κινούνται σε ένα απόλυτα δικό τους σύμπαν, το οποίο τα τελευταία χρόνια συρρικνώνεται όλο και περισσότερο προς το κέντρο του, ικανοποιώντας τον κύκλο των πιστών του, μα μην προσφέροντας ουσιαστικά κάτι καινούριο σε ένα σινεμά που κάθε φορά είναι σχεδόν ακριβώς όπως το περιμένεις. Κι όμως, αυτή είναι μια ιστορία που δεν μπορεί παρά να ιδωθεί ως ο δικός του τρόπος να σχολιάζει εκείνη την περίοδο και την εμμονή του Τύπου της χώρας του με την προσωπική του ζωή, αφού η Κιμ Μιν-χι, πρωταγωνιστεί στον ρόλο μιας ηθοποιού που εγκαταλείπει την Κορέα για να αφήσει πίσω της μια σκανδαλώδη σχέση με έναν παντρεμένο σκηνοθέτη με τον οποίο μόλις γύρισε μια ταινία. Δείτε παρακάτω φωτογραφίες από τη συνέντευξη Τύπου και την πρεμιέρα της ταινίας.
Διαβάστε ακόμη: Berlinale 2017 - Στο «On the Beach at Night Alone», ο Χονγκ Σανγκ-σού κάνει μια ακόμη ταινία του Χονγκ Σανγκ-σου
Εκπροσωπώντας τη Βραζιλία, ο Μαρσέλο Γκόμες παρουσίασε στο Διαγωνιστικό τμήμα τη νέα του ταινία, «Joaquim», με ήρωα τον πραγματικό θρύλο της χώρας, τον «Tiradentes» που τον 18ο αιώνα πυροδότησε την επανάσταση εναντίον των Πορτογάλων αποικιοκρατών. Η ταινία του κρατά μια λιτή, ρεαλιστική και καθηλωτική αισθητική, αλλά χάνεται στον επιφανειακό ιδεαλισμό του σεναρίου της. Η ομάδα, ωστόσο, του φιλμ, έφερε στο κρύο Βερολίνο το μπρίο και τη ζεστασιά της, ιδιαίτερα με την παρουσία της εκρηκτικής Ιζαμπέλ Ζούα. Δείτε φωτογραφίες παρακάτω.
Διαβάστε ακόμη: Berlinale 2017 - «Joaquim», όταν ο εθνικός ήρωας της Βραζιλίας έπαθε διαφωτισμό
Στη διάρκεια της μέρας, η Berlinale απένειμε τιμητικό βραβείο στην ενδυματολόγο Μιλένα Κανονέρο, την εκπληκτική μαστόρισσα και καλλιτέχνη που έχει υπογράψει από τα τρία αριστουργήματα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, το «Κουρδιστό Πορτοκάλι», το «Barry Lyndon» και τη «Λάμψη», μέχρι το «The Grand Budapest Hotel» του Γουες Αντερσον. Κι αν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία για το στιλ και την κομψότητά της, η ίδια της η εμφάνιση στην Berlinale ήταν ικανή απάντηση!
Συνεχίζοντας με ένταση τον πολιτικό λόγο εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ, ο Ντιέγκο Λούνα, μέλος της κριτικής επιτροπής της 67ης Berlinale, συγκέντρωσε τα υπόλοιπα μέλη και τον Διευθυντή του Φεστιβάλ για μια συμβολική κίνηση με φόντο το τείχος του Βερολίνου.
Στη συνέντευξη Τύπου της κριτικής επιτροπής της 67ης Berlinale, την πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ, o Ντιέγκο Λούνα είχε αναφερθεί ήδη στο τείχος που θέλει να χτίσει ο Ντόναλντ Τραμπ στα σύνορα με το Μεξικό κι είχε εξηγήσει πως σκοπεύει να «εμπνευστεί» από το Βερολίνο, μια πόλη που γνωρίζει καλά πώς να ρίχνει τα τείχη. Αυτό κι έκανε! Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την κίνηση του Ντιέγκο Λούνα εδώ.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Φράνσις Λι, «God's Own Country», ήρθε στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Βερολίνου έχοντας κερδίσει το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Sundance και κουβαλώντας ήδη τη φήμη του «βρετανικού «Brokeback Mountain», η οποία δεν πρόκειται να το εγκαταλείψει σύντομα. Στην πραγματικότητα, οι ομοιότητες με την υπέροχη ταινία του Ανγκ Λι εξαντλούνται στην ομοφυλοφιλική επιθυμία και στο βουνίσιο περιβάλλον, αφού το φιλμ του Φράνσις Λι μιλά με διαφορετικό τρόπο τόσο για τον έρωτα όσο και για τις μέρες μας. Κι αν το «God's Own Country» είναι μια σχεδόν εξίσου καλή ταινία, είναι επιπλεόν και μια εξαιρετικά επίκαιρη ταινία.
Διαβάστε ακόμη: Berinale 2017 - Είναι το «God’s Own Country» το βρετανικό «Brokeback Mountain»;
Η Berlinale 2017 με μια ματιά:
- Berlinale 2017: Μέρα 1η / Από το Τείχος του Βερολίνου σ' εκείνο του Ντόναλντ Τραμπ
- Berlinale 2017, Μέρα 2η: Choose Life. Ξανά!
- Berlinale 2017: Μέρα 3η / Ο Τζιακομέτι ανέπνεε τέχνη - εσείς;
- Βερολίνο 2017, Μέρα 4η: Ολα για μια «Φανταστική Γυναίκα»
- Berlinale 2017, Μέρα 5η: Εδώ είναι το «Party», εδώ και το καλοκαίρι
- Berlinale 2017: Μέρα 6η, όπου κατέφθασε το glam
- Berlinale 2017: Μέρα 7η, ή ένα μικρό διάλειμμα
Διαβάστε ακόμη:
- Berlinale 2017: «Joaquim», όταν ο εθνικός ήρωας της Βραζιλίας έπαθε διαφωτισμό
- Berlinale 2017: Είναι το «God’s Own Country» το βρετανικό «Brokeback Mountain»;
- Berlinale 2017: Στο «On the Beach at Night Alone», ο Χονγκ Σανγκ-σού κάνει μια ακόμη ταινία του Χονγκ Σανγκ-σου
- Berlinale 2017: Ο Ντιέγκο Λούνα «γκρεμίζει» τα τείχη του Ντόναλντ Τραμπ από το Βερολίνο
- Berlinale 2017: Στο «Colo» η κρίση ανίας έρχεται πριν την κρίση της Πορτογαλίας
- Berlinale 2017: Το «Berlin Syndrome» της Κέιτ Σόρτλαντ ακολουθεί τους κανόνες μα όχι τα κλισέ ενός genre cinema
- Berlinale 2017: Στο «The Party» της Σάλι Πότερ, οι καλεσμένοι είναι προβληματικοί και το χιούμορ δηλητηριώδες
- Berlinale 2017: Ο Ακι Καουρισμάκι ξέρει πώς να κάνει τον ανθρωπισμό να μοιάζει αυτονόητος
- Berlinale 2017: To «Mr. Long» είναι μια απολαυστικά ακατάτακτη ταινία
- Berlinale 2017: Το «Bright Nights» του Τόμας Αρσλαν είναι μια ταινία δίχως κατεύθυνση
- Berlinale 2017: Το «Lost City of Z» του Τζέιμς Γκρέι δεν βρίσκει την Ιθάκη του
- Βερολίνο 2017: Το «Call me by your Name» είναι κάτι παραπάνω από ένα καλοκαιρινό ρομάντζο
- Berlinale 2017: «Viceroy's House», ή όταν ο Γκάντι επισκέφθηκε το «Downton Abbey»
- Berlinale 2017: Στο «Pokot» εύχεσαι ο κακός λύκος να είχε φάει καλύτερα την Ανιέσκα Χόλαντ
- Berlinale 2017: Το «Una Mujer Fantastica» είναι μια φανταστική ταινία
- Berlinale 2017: «Wild Mouse», όχι τόσο αστείο, ούτε τόσο wild
- Berlinale 2017: Η ευτυχία είναι κάτι για το οποίο πρέπει να παλέψεις στο «Félicité»
- Berlinale 2017: Στη συνέντευξη Τύπου του «T2 Trainspotting» - «Δεν είναι σίκουελ, είναι... επικήδειος!»
- Berlinale 2017: Στο «On Body and Soul», όλος ο ρομαντισμός χωρά σ' ένα σφαγείο
- Berlinale 2017 - To «Trainspotting» θα σφυρίξει δυο φορές
- Berlinale 2017: Το «The Wound» είναι ίσως μια από τις καλύτερες ταινίες που θα δούμε ως το τέλος του φεστιβάλ
- Berlinale 2017: Ο Ρίτσαρντ Γκιρ δεν ήρθε μόνο για «Dinner» στο Βερολίνο
- Berlinale 2017: «Django». Ο ήχος μιας χαμένης ευκαιρίας
Tags: berlinale 2017, βερολίνο 2017
