Αν στη φετινή Berlinale λείπουν μάλλον τα πρόσωπα που κάνουν τα φλας ν' αστράφτουν, η 6η μέρα του Φεστιβάλ έμοιασε να τα έχει όλα συγκεντρωμένα. Η συνέντευξη Τύπου για το «The Lost City of Z» έφερε σ' ένα τραπέζι (και λίγο αργότερα σ' ένα κόκκινο χαλί), τον Ρόμπερτ Πάτινσον, τον Τσάρλι Χάναμ και τη Σιένα Μίλερ, τρίο ιδιαίτερα φωτογενές, ακόμα περισσότερο χάρη στο εκτυφλωτικό (δείτε τις φωτογραφίες παρακάτω) παλτό που φόρεσε ο Ρόμπερτ Πάτινσον.
Ο σκηνοθέτης του «The Lost City of Z», Τζέιμς Γκρέι, εξήγησε πώς η ταινία του, για τον εξερευνητή του 20ού αιώνα Πέρσιβαλ Φόσετ, είναι πικρά επίκαιρη στο θέμα του ρατσισμού: «Δυστυχώς το ζήτημα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ,» είπε ο Γκρέι, «ειδικά δεδομένου του νέου Προέδρου των Η.Π.Α. Στην ταινία ο ρατσισμός των λευκών δεν είναι υπόνοια, είναι το κεντρικό θέμα. Ο τρόπος να κάνεις σήμερα μια ταινία για έναν λευκό άντρα στη ζούγκλα του Αμαζονίου, είναι ν' απευθυνθείς κατά πρόσωπο στο θέμα και να πεις, "mea culpa", γιατί οι λευκοί Ευρωπαίοι κατέστρεψαν τη Νότια Αμερική, φέρνοντας ασθένειες στους ιθαγενείς και δολοφονώντας ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού.» Δείτε παρακάτω φωτογραφίες από τη συνέντευξη Τύπου και την επίσημη πρεμιέρα του «The Lost City of Z» (και προσοχή στο παλτό!).
Διαβάστε ακόμη: Berlinale 2017: Το «Lost City of Z» του Τζέιμς Γκρέι δεν βρίσκει την Ιθάκη του
Στην... αντίπερα όχθη, ο Ακι Καουρισμάκι και η ομάδα του «The Other Side of Hope» έφερε στο Φεστιβάλ τον ευρωπαϊκό κυνισμό και το φλεγματικό χιούμορ. Η ταινία παρακολουθεί την απρόσμενη σχέση αλληλοϋποστήριξης ανάμεσα στον πρόσφυγα από τη Συρία Καλέντ και τον εστιάτορα του Ελσίνκι Βίκστρομ, δυο άντρες τους οποίους οι συγκυρίες έχουν αναγκάσει ν' αλλάξουν ζωή. Κι είναι μια ταινία γεμάτη στιλ, ρον εν ρολ και βαθύ, αυτονόητο ανθρωπισμό.
Διαβάστε ακόμη: Berlinale 2017 - Ο Ακι Καουρισμάκι ξέρει πώς να κάνει τον ανθρωπισμό να μοιάζει αυτονόητος
Στη συνέντευξη Τύπου του «The Other Side of Hope», ο Φινλανδός Ακι Καουρισμάκι μίλησε χωρίς περιστροφές, όπως συνηθίζει άλλωστε, για το προσφυγικό ζήτημα στην Ευρώπη. «Βλέπω τις ειδήσεις κι αμφισβητώ την ψυχική υγεία της Ευρώπης. Πού διάολο χάθηκε η ανθρωπιά μας; Αν δεν είμαστε άνθρωποι, τότε τι διάολο είμαστε;»
Λίγο αργότερα, ωστόσο, ο Καουρισμάκι είπε να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα με χιούμορ: «Ημουν πολύ σεμνός σ' αυτήν την ταινία,» είπε. «Δεν θέλησα ν' αλλάξω το κοινό, θέλησα ν' αλλάξω τον κόσμο. Πρώτα θ' αλλάξω την Ευρώπη και μετά θα προχωρήσω στην Ασία.» Και, στο ψυχαγωγικό πνεύμα, ο πρωταγωνιστής του, Σακάρι Κουοσμάνεν, έπιασε ένα φινλανδικό τραγούδι κι ο Καουρισμάκι σιγοντάρισε! Δείτε τις φωτογραφίες παρακάτω.
Η ίδια η βασίλισσα του ευρωπαϊκού σινεμά, η Κατρίν Ντενέβ, ήρθε στην Berlinale μαζί με την Κατρίν Φροτ, για την πρεμιέρα της ταινίας «Sage Femme» του Μαρτέν Προβόστ. Στη συνέντευξη Τύπου του φιλμ και η Ντενέβ χρειάστηκε να υπερασπιστεί τις κινηματογραφικές επιλογές της, απέναντι σε δημοσιογράφο που σχολίασε ότι δεν παίζει πια σε καλές ταινίες! Χαρακτηρίζοντας το σχόλιο ως πικρόχολο, η Ντενέβ δήλωσε, «Οταν έκανα το "Η Γοργόνα του Μισισιπή" με τον Φρανσουά Τριφό, οι κριτικοί απέρριψαν την ταινία. Μόνο χρόνια αργότερα εκτιμήθηκε. Ποτέ δεν ξέρεις αν έχεις κάνει ένα αριστούργημα, απαιτεί χρόνο αυτό. Ωστόσο εγώ νιώθω την ίδια επιθυμία με παλιά, να κάνω μια καλή ταινία, μια καλή ιστορία, να επιλέξω σωστά την ηρωίδα και τον σκηνοθέτη μου.»
Η Ντενέβ μίλησε, ακόμα, για το «La La Land», μια και συχνά το φετινό οσκαρικό φαβορί συγκρίνεται με τις «Ομπρέλες του Χερβούργου» του Ζακ Ντεμί: «Εχω δει την ταινία,» είπε η Ντενέβ «κι είναι μια πολύ όμορφη ταινία. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης μου είπε πόσο τον έχει εμπνεύσει η δική μας ταινία. Είναι υπέροχο να ξέρεις ότι η δουλειά σου έχει χαρίσει έμπνευση σ' έναν τέτοιο, νέο σκηνοθέτη.»
Δείτε παρακάτω φωτογραφίες από τη συνέντευξη Τύπου και την επίσημη πρεμιέρα του «Sage Femme» και διακρίνετε το μικρό τατουάζ στο κομψό πόδι της Κατρίν Ντενέβ.
Στο υπόλοιπο φεστιβαλικό πρόγραμμα της ημέρας, το «The Party» της Σάλι Πότερ μάς έκανε μια πρόσκληση όπου οι καλεσμένοι ήταν προβληματικοί και το χιούμορ δηλητηριώδες. Αυτή η καυστική, πικρή κοινωνική σάτιρα, μπορεί να μην είναι αληθινά ξεχωριστή, μα δεν παύει να είναι απολαυστική και πετυχημένη.
Το φιλμ θα μπορούσε κάλλιστα να διαδραματίζεται σε μια θεατρική σκηνή ακόμη κι αν δεν έχει τίποτα από την επιτήδευση ή το τεχνητό ενός θεατρικού. Ομως οι ήρωές του συναντιούνται στην «σκηνή» ενός σπιτιού του Λονδίνου και μεταξύ κουζίνας και μπάνιου, σαλονιού και αυλής παίζουν τα δικά τους κωμικοτραγικά δράματα. Αυτά που αν τα δεις συνολικά, τα ονομάζουμε ζωή.
Διαβάστε τη γνώμη του Flix για το «The Party» της Σάλι Πότερ
Στο Πανόραμα, η Αυστραλέζα Κέιτ Σόρτλαντ, που έχει ως τώρα υπογράψει δυο εξαιρετικές ταινίες, το γεμάτο υποσχέσεις «Saumersault» και το συγκλονιστικό «Τα Παιδιά του Πολέμου», αλλάξει ριζικά ύφος με το «Berlin Syndrome», κάνοντας ένα θρίλερ απαγωγής που κατορθώνει να αποφεύγει τα περισσότερα από τα κλισέ του είδους. Οι Βερολινέζικες μέρες μιας νεαρής αυστραλέζας, μεταμορφώνονται σε εφιάλτη όταν ο γοητευτικός Γερμανός που γνωρίζει τυχαία αποδεικνύεται επικίνδυνος.
Η Berlinale 2017 με μια ματιά:
- Berlinale 2017: Μέρα 1η / Από το Τείχος του Βερολίνου σ' εκείνο του Ντόναλντ Τραμπ
- Berlinale 2017, Μέρα 2η: Choose Life. Ξανά!
- Berlinale 2017: Μέρα 3η / Ο Τζιακομέτι ανέπνεε τέχνη - εσείς;
- Βερολίνο 2017, Μέρα 4η: Ολα για μια «Φανταστική Γυναίκα»
- Berlinale 2017, Μέρα 5η: Εδώ είναι το «Party», εδώ και το καλοκαίρι
Διαβάστε ακόμη:
- Berlinale 2017: Το «Berlin Syndrome» της Κέιτ Σόρτλαντ ακολουθεί τους κανόνες μα όχι τα κλισέ ενός genre cinema
- Berlinale 2017: Στο «The Party» της Σάλι Πότερ, οι καλεσμένοι είναι προβληματικοί και το χιούμορ δηλητηριώδες
- Berlinale 2017: Ο Ακι Καουρισμάκι ξέρει πώς να κάνει τον ανθρωπισμό να μοιάζει αυτονόητος
- Berlinale 2017: To «Mr. Long» είναι μια απολαυστικά ακατάτακτη ταινία
- Berlinale 2017: Το «Bright Nights» του Τόμας Αρσλαν είναι μια ταινία δίχως κατεύθυνση
- Berlinale 2017: Το «Lost City of Z» του Τζέιμς Γκρέι δεν βρίσκει την Ιθάκη του
- Βερολίνο 2017: Το «Call me by your Name» είναι κάτι παραπάνω από ένα καλοκαιρινό ρομάντζο
- Berlinale 2017: «Viceroy's House», ή όταν ο Γκάντι επισκέφθηκε το «Downton Abbey»
- Berlinale 2017: Στο «Pokot» εύχεσαι ο κακός λύκος να είχε φάει καλύτερα την Ανιέσκα Χόλαντ
- Berlinale 2017: Το «Una Mujer Fantastica» είναι μια φανταστική ταινία
- Berlinale 2017: «Wild Mouse», όχι τόσο αστείο, ούτε τόσο wild
- Berlinale 2017: Η ευτυχία είναι κάτι για το οποίο πρέπει να παλέψεις στο «Félicité»
- Berlinale 2017: Στη συνέντευξη Τύπου του «T2 Trainspotting» - «Δεν είναι σίκουελ, είναι... επικήδειος!»
- Berlinale 2017: Στο «On Body and Soul», όλος ο ρομαντισμός χωρά σ' ένα σφαγείο
- Berlinale 2017 - To «Trainspotting» θα σφυρίξει δυο φορές
- Berlinale 2017: Το «The Wound» είναι ίσως μια από τις καλύτερες ταινίες που θα δούμε ως το τέλος του φεστιβάλ
- Berlinale 2017: Ο Ρίτσαρντ Γκιρ δεν ήρθε μόνο για «Dinner» στο Βερολίνο
- Berlinale 2017: «Django». Ο ήχος μιας χαμένης ευκαιρίας
