Για τρίτη φορά στην πρόσφατη ιστορία του, ο Τέρενς Μάλικ συμμετέχει με το «Knight of Cups» σε ένα μεγάλο Φεστιβάλ όπως αυτό του Βερολίνου - το 2012 ήταν το «Δέντρο της Ζωής» στις Κάννες, το 2013 το «To the Wonder» στη Βενετία. Και φυσικά, παρά τις φήμες πως κυκλοφορεί αναμεσά μας, δεν βρίσκεται πουθενά, πόσο μάλλον στη συνέντευξη Τύπου για την ταινία που ακολούθησε τη δημοσιογραφική της προβολή το πρωί της Κυριακής 8 Φεβρουαρίου.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Knight of Cups».
Εκπροσωπώντας την ταινία έφτασαν όμως στο Βερολίνο ο Κρίστιαν Μπέιλ (πρωταγωνιστής της ταινίας) και η Νάταλι Πόρτμαν που παίζει ένα μικρό ρόλο - μια από τις κατακτήσεις του ήρωα. Και μίλησαν για το τι σημαίνει να δουλεύεις με τον Τέρενς Μάλικ, για το γεγονός πως κανένας ηθοποιός δεν ξέρει τι ταινία γυρίζει όταν η κάμερα είναι ανοιχτή και κυρίως για το γεγονός πως αν είναι να μάθεις σινεμά από κάποιον αυτός ας είναι ο πιο ιδιοσυγκρασιακός σκηνοθέτης της εποχής μας.
Κρίστιαν Μπέιλ
Το τέλειο και πολύ ενδιαφέρον πράγμα στην προσέγγιση του Τέρι είναι ότι δεν μας έλεγε τι θέμα έχει η ταινία. Είχα δουλέψει μαζί του πριν δέκα χρόνια στο "The New World". Μιλήσαμε για πολλά διαφορετικά πράγματα. Η ταινία ήταν κάτι που ήθελε να κάνει εδώ και καιρό. Το μόνο που μου έδωσε ήταν μια περιγραφή του χαρακτήρα μου. Κάθε φορά που θα γυρνούσαμε μια σκηνή δεν είχα ιδέα τι έπρεπε να κάνω. Ανοιγε την κάμερα και έλεγε "ας δούμε τι θα γίνει". Με τον Τέρι υπάρχει μεγάλη ασφάλεια να κάνεις κάτι τέτοιο. Είχαμε πολλά ευτυχή ατυχήματα. Υπήρχαν βέβαια άνθρωποι από την παραγωγή που κρατούσαν ένα σωρό σελίδες και έριχνα κλεφτές ματιές για να δω τι θα μου πουν να κάνω σε κάθε επόμενη λήψη.»
Νάταλι Πόρτμαν
«Υπήρξα θαυμάστρια του Τέρι σε όλη μου τη ζωή. Το "Days of Heaven" είναι η αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών. Κάνει πραγματικά απίστευτα, επιδραστικά φιλμ, τόσο οπτικά όσο και συναισθηματικά. Στο "Knight of Cups" κάναμε περισσότερο voice over παρά γύρισμα. Ηταν τέλεια γιατί είχε πλάκα να δοκιμάζουμε διάφορα πράγματα και διαφορετικούς τρόπους να εκφράσουμε μια εσωτερική φωνή. Νιώθω πολύ τυχερή που δούλεψα μαζί του πριν σκηνοθετήσω την πρώτη μου ταινία (σ.σ. το «A Tale of Love And Darkness»). Μου θύμισε ότι οι κανόνες στο σινεμά δεν είναι απαραίτητη. Μπορείς να βρεις το δικό σου δρόμο να ξεπερνάς τα λάθη, να υποδέχεσαι τα προβλήματα. Αυτό που άλλοι σκηνοθέτες το θεωρούν πρόβλημα, ο Τέρι το θεωρεί ευκαιρία.»
Διαβάστε ακόμη:
- Berlinale 2015 - Μέρα 3η, όταν η Λεά Σεντού προτίμησε τον Τζέιμς Μποντ από το Βερολίνο (αντίρρηση;)
- Berlinale 2015 / «Love & Mercy»: God Only Knows πόσο πιο ωραία ταινία θα μπορούσε να ήταν...
- Berlinale 2015: Το «Life» του Αντον Κόρμπιν, το «κλικ» της ζωής του Τζέιμς Ντιν
- Berlinale 2015: «Victoria» - φτάνει ένα μονοπλάνο 144 λεπτών για μια καλή ταινία;
- Berlinale 2015: Το «Ηφαίστειο» του Zάιρο Μπουσταμάντε, πρώτη σοβαρή υποψηφιότητα για μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ
- Berlinale 2015: Η Λέα Σεντού ξαναγράφει με μαρξιστική ηδυπάθεια το «Ημερολόγιο Μιας Καμαριέρας»
- Berlinale 2015 / «45 Χρόνια»: δώστε όλα τα βραβεία ερμηνείας στη Σάρλοτ Ράμπλινγκ
- Berlinale 2015 - Μέρα 2η: Ο Βέρνερ Χέρτσογκ και η Queen Νικόλ Κίντμαν!
- Berlinale 2015 - Μέρα 1η: Πρεμιέρα με Ζιλιέτ Μπινός
- Berlinale 2015: Ιζαμπέλ Κοϊσέτ / «Nαι είμαι γυναίκα σκηνοθέτης - έχω αιδοίο και το παίρνω μαζί μου στο γύρισμα»
- Berlinale 2015: O Βαρουφάκης έρχεται, η κινηματογραφική αγορά αναστατώνεται!
Tags: Berlinale 2015
