Ενας τόπος κι ένας χρόνος γεμάτος έντονες αισθήσεις. Λάσπη, υγρασία, πυκνή βλάστηση, πυκνοκατοικημένη πόλη, γυμνά κορμιά, δοκιμές στο σεξ, δοκιμές σε εξωτικά φρούτα και σε ναρκωτικά, μια βρώμικη ανεμελιά σ' έναν κόσμο που αλλάζει χωρίς ανθρώπινη συμμετοχή.
Η ταινία του Βιετναμέζου Φαν Ντανγκ Ντι, με τον αγγλόφωνο τίτλο «Big Father, Small Father and Other Stories», επικεντρώνεται κυρίως σ' αυτά τα... other stories, στη νέα γενιά της Σαϊγκόν του 2000, που δεν είχε τίποτα να χάσει κι έτσι δοκίμασε να κερδίσει στα πάντα. Και πετυχαίνει υπέροχα να μεταφέρει την αίσθηση της στιγμής, παρότι οι αφηγήσεις χάνονται σ' ένα κουβάρι αφηγήσεων με ξεχασμένα τα φινάλε.
Ο Βου είναι φοιτητής φωτογραφίας: όσο του αρέσει να φωτογραφίζει το night life, άλλο τόσο του αρέσει να παγιδεύει στο φακό του - αφού δεν μπορεί να το κάνει με το σώμα του - τον Τανγκ, μπάρμαν, dj και σαγηνευτικό μικροαπατεώνα της Σαϊγκόν. Μετά από μια εμπλοκή με την αστυνομία, τα δυο αγόρια και η πανέμορφη χορεύτρια Βαν, μαζί με το απεριόριστο απόθεμά της σε κρακ, θα το σκάσουν για το χωριό του Βου, όπου θα συναντήσουν, στο πλωτό σπίτι του, τον πατέρα του και τις δυο κοπέλες που του προορίζει για νύφες.
Σε ευθεία σύγκρουση με την παράδοση και το (μια ανάσα πίσω) παρελθόν, μια παρέα παιδιών σκορπίζει τις νύχτες και τις μέρες της στο ζεστό αέρα, στο νερό που περνά αργά, στα beat που ταξιδεύουν. Χωρίς στόχους, παρά μόνο την άμεση ικανοποίηση. Μια και προοπτική δουλειάς δεν υπάρχει, τα παιδιά πουλούν ό,τι περάσει απ' το χέρι τους για να μαζέψουν λεφτά: από χειροποίητα ζαχαρωτά και λίγες νότες στην κιθάρα μέχρι το να υποστούν στήρωση, σύμφωνα με τα κίνητρα που προσφέρει το κράτος για τον περιορισμό της τεκνοποίησης.
Το σύμπαν του, ο Φαν Ντανγκ Ντι, σε αντίθεση με την προηγούμενη, πολυβραβευμένη ταινία του, το «Bi, Don't Be Afraid» του 2010, το παρουσιάζει αποφορτισμένα. Οι πολιτικές αναφορές υπάρχουν, το ίδιο και τα κοινωνικά σχόλια, τόσο για τις κοινωνικές νόρμες, όσο και για τις νεανικές ορμές. Μόνο που σ' αυτό το ψηφιδωτό εικόνων και μικρών περιστατικών, δεν υπάρχει ούτε αρχή, ούτε φινάλε, ούτε, κυρίως, κορύφωση. Η ιστορία κυλά με την ίδια αδιαφορία που νιώθουν για τα πράγματα οι ήρωες. Χωρίς, όμως, αυτό ν' αποτελεί πρόθεση, παρά μάλλον μια αδυναμία στο σενάριο και στο ρυθμό της ταινίας.
Διαβάστε ακόμη:
- Berlinale 2015 - Μέρα 1η: Πρεμιέρα με Ζιλιέτ Μπινός
- Berlinale 2015 - Μέρα 2η: Ο Βέρνερ Χέρτσογκ και η Queen Νικόλ Κίντμαν!
- Berlinale 2015 - Μέρα 3η, όταν η Λεά Σεντού προτίμησε τον Τζέιμς Μποντ από το Βερολίνο (αντίρρηση;)
- Berlinale 2015 - Μέρα 4η, όταν ο Ιαν ΜακΚέλεν κέρδισε στα σημεία τον Τέρενς Μάλικ!
- Berlinale 2015 - Μέρα 5η: Καλώστονα τον Ρόμπερτ (τον Πάτινσον) κι ας άργησε!
- Berlinale 2015 - Μέρα 6η: Ο τρισδιάστατος Βιμ Βέντερς και το overdose από Τζέιμς Φράνκο
- Berlinale 2015 - Μέρα 7η: Ολο το Βερολίνο κάνει σεξ!
- Berlinale 2015 - Μέρα 8η: Ενας «Αμερικάνος Φίλος» ήρθε απόψε από τα παλιά...
