68ο Φεστιβάλ Βενετίας: αναμνήσεις και προβλέψεις λίγο πριν το φινάλε

Δεν είναι πατριωτική προκατάληψη, είναι γεγονός: τα διεθνή media θέλουν τις «Αλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου στις πρώτες θέσεις για τα μεγάλα βραβεία της φετινής Βενετίας. Μαζί διεκδικητές το «Shame» του Στιβ ΜακΚουίν και με τον Μάικλ Φασμπέντερ ν’αγγίζει το χρυσό λιοντάρι για την ερμηνεία του, το «A Dangerous Method» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, το «Tinker, Tailor, Soldier, Spy» του Τόμας Αλφρεντσον και τον Γκάρι Ολντμαν να παίρνει τα εύσημα για έναν – επιτέλους – συκγλονιστικό και καλοδουλεμένο ρόλο, το «Carnage» του Ρομάν Πολάνσκι, το «The Ides of March» του Τζορτζ Κλούνεϊ και το «Killing Joe» του παλαίμαχου Γουίλιαμ Φρίντκιν που αναδείχθηκε σε hit των τελευταίων ημερών του Φεστιβάλ.

Βέβαια, όλα αυτά μπορεί απλώς να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων, μια και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις προτιμήσεις ενός ιδιοσυγκρασιακού σκηνοθέτη όπως του φετινού Προέδρου της Κριτικής Επιτροπής, Ντάρεν Αρονόφσκι. Πάντως, οι ισορροπίες για το Χρυσό Λιοντάρι στα πρακτορεία στοιχημάτων έχουν ελαφρώς αλλάξει, δίνοντας το ίδιο προβάδισμα στο «A Dangerous Method» και το «Shame», με τη δεύτερη θέση να κρατούν το «The Ides of March» και το «Carnage».

Παρακάτω, οι αναμνήσεις που θα κρατήσουμε από το 68ο Φεστιβάλ Βενετίας

Οι ταινίες που μας ενθουσίασαν: Το «The Ides of March» και ο κυνισμός του Τζορτζ Κλούνεϊ, το «Carnage» και οι γνώσεις του Ρομάν Πολάνσκι για την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, οι «Αλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου και ο παραλογισμός που βγάζει τόσο νόημα, το «Shame» του Στιβ ΜακΚουίν και η απενεχοποίηση της εμμονής, το «Wilde Salome» του Αλ Πατσίνο που δεν κουράστηκε ν’αγαπά την τέχνη του, το «Tinker, Tailor, Soldier, Spy» και η παλιομοδίτικη κινηματογραφική στιβαρότητα του Τόμας Αλφρεντσον και των πρωταγωνιστών του, το «Poulet aux Prunes» και η αλήθεια που κρύβεται στις παραμυθένιες εικόνες της Μαρζάν Σατραπί και του Βενσάν Παρονό, τα μεταμοντέρνα «Ανεμοδαρμένα Υψη» της Αντρεα Αρνολντ και το ιερόσυλο «Killer Joe» του Γουίλιαμ Φρίντκιν

Οι ταινίες που δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μας: το «A Dangerous Method» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ (πολύ μιλάς, λίγο φιλάς), το «Contagion» του Στίβεν Σόντερμπεργκ (μια καλή, συμβατική ταινία καταδίωξης) και ο «Faust» του Αλεξάντερ Σοκούροφ που δοκίμασε τις αντοχές μας, παρότι τελικά μας αποζημίωσε.

Οι ταινίες που μας απογοήτευσαν: το «Dark Horse» του κουρασμένου Τοντ Σόλοντζ, το «Sal» του υπερφίαλου Τζέιμς Φράνκο, το «The Exchange» που βρήκε τον Εραν Κόλιριν σε πεσμένη φόρμα, το άτσαλο, οριακά εκνευριστικό «4.44» του Εϊμπελ Φεράρα και το μια-από-τα-ίδια «Texas Killing Fields» της Εϊμι Κάνααν Μαν

Η ταινία που μας εξέπληξε ευχάριστα: το «Eva» του Κίκε Μάιγιο που βάζει το ρομαντισμό στην τεχνητή νοημοσύνη

Η Μαντόνα κάνει σχεδόν τη Βενετία να βουλιάξει, παρουσιάζοντας το «W.E.»

Η Μόνικα Μπελούτσι επιδεικνύει το φλογερό, ολόγυμνο κορμί της, χωρίς χειρουργικές βελτιώσεις, στο «Un Ete Brulant» του Φιλίπ Γκαρέλ

Μένει να δούμε, αν το 68ο Φεστιβάλ θα μείνει στη μνήμη μας και για ένα ξεχωριστό βραβείο...