Moneyball
Μια ταινία για το μπέιζμπολ βασισμένη σε αληθινή ιστορία; Χμ... Για δείτε καλύτερα!
Μια ταινία για το μπέιζμπολ βασισμένη σε αληθινή ιστορία; Χμ... Για δείτε καλύτερα!
Eντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο, που επιχειρεί να καταγράψει το οικονομικό Κραχ του 21ου αιώνα με τη στιβαρότητα των πολιτικών θρίλερ των 70ς.
Ενα ηρωικό, αυτοβιογραφικό ποπ μελόδραμα. Η ταινία που άνοιξε την Εβδομάδα Κριτικής του φετινού Φεστιβάλ Καννών και εκπροσωπεί τη Γαλλία στις υποψηφιότητες για το Ξενόγλωσσο Οσκαρ.
Ατσάλινες γροθιές, αλλά καρδιά πιο τρυφερή κι από αυτή ενός μαρουλιού σε μια ταινία που θέλει να είναι παιδική, θεαματική και cool, αλλά χάνει τον αγώνα στα σημεία...
O κινηματογραφικός ανατόμος Νίκος Περάκης επιστρέφει. Συγκεντρώνει τη συμμορία και εξετάζει την κατάσταση της Ελλάδας τώρα που ο «πόλεμος» δεν είναι σε βραχονησίδες, αλλά στην πλατεία Συντάγματος.
Από τις ωραιότερες ταινίες της χρονιάς, ίσως οδηγήσει τον Κρίστοφερ Πλάμερ στα Οσκαρ. Μελαγχολική και αισιόδοξη, χαμηλότονη αλλά επιδραστική, δε θα σας επιτρέψει να ξαναδείτε τη ζωή σας με τα ίδια μάτια.
Νεορεαλιστικό, βαθιά κοινωνικό, αφοπλιστικό σινεμά από τη γειτονική Τουρκία. Σκηνοθετικό ντεμπούτο που κέρδισε επάξια το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου στο φεστιβάλ Βενετίας, 2010.
Αν πιστέψουμε τον Ζαν Λικ Γκοντάρ, το μόνο που χρειάζεται για μια ταινία, είναι ένα κορίτσι κι ένα πιστόλι. Δυστυχώς όπως μαθαίνουμε από την «Colombiana», ένα κορίτσι και πολλά πιστόλια δεν αθροίζουν μια πολύ καλύτερη ταινία.
Ο Γκας Βαν Σαντ παίζει ξανά με τα θέματα της εφηβείας, του θανάτου, της αθωότητας και του έρωτα, σε μια ταινία που συμπληρώνει με ομορφιά τη σεναριακή της αδιαφορία.
O Mr. Bean παίζει τον Τζέιμς Μποντ που παίζει τη «Μαύρη Οχιά» που παίζει τον Ρόουαν Ατκινσον και πάλι από την αρχή. Γέλασε κανείς;
Ο Λαρς φον Τρίερ ντύνει με το πρόσχημα της εναλλακτικής ταινίας καταστροφής τις πεσιμιστικές αλλά τόσο εύστοχες πεποιθήσεις του για την ανθρώπινη αυτοκαταστροφικότητα.
Θα μπορούσε να είναι η ταινία της χρονιάς και, μέσα από την ευφυή της ιδέα και την ανθρώπινη προσέγγισή της, είναι μία από τις σημαντικότερες. Χάνει όμως το στοίχημα να γίνει πραγματικά σπουδαία, καθώς ο Μορέτι επιλέγει να μη φέρει τους ήρωές του αντιμέτωπους με τον οικουμενικό διάλογο που όλοι περιμέναμε. Με δυο λόγια: θα θέλαμε λιγότερο βόλεϊ και περισσότερη ψυχανάλυση κύριε Μορέτι.
Με μια βουτιά στα βαθιά του γυναικείου ψυχισμού, ο Αλέν Κορνό, στην τελευταία ταινία της καριέρας του, διδάσκει πως μπορείς να φτιάξεις ένα εν δυνάμει «κλασικό» ψυχολογικό θρίλερ. Και - δυστυχώς - πως να το καταστρέψεις...
Τέταρτη συνέχεια της τόσο εμπορικής κωμικής περιπέτειας, σε 3D αυτή τη φορά, κατασκευασμένη με απόλυτη ακρίβεια ώστε να ξεπεράσει σε εισιτήρια και τις τρεις προηγούμενες μαζί.
Επιστροφή στις ρίζες για την Disney που κάνει refresh στο franchise του Γουίνι χωρίς, ωστόσο, να του προσφέρει τίποτα περισσότερο από ένα άρτια παραδοσιακό σχεδιασμό και καλές προθέσεις.
Πολυαναμενόμενη κινηματογραφική μεταφορά του bestseller μυθιστορήματος της Σάρα Γκρούεν που δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες να δημιουργήσει κάτι που θα ξεπερνά το τρίπτυχο: άρτια παραγωγή εποχής, διάσημο πρωταγωνιστικό δίδυμο, ωραία κουστούμια. Στημένο, άψυχο, κλισέ.
