Με την απρόσμενη βοήθεια του Γκάνταλφ του Γκρίζου, ο Μπίλμπο ακολουθεί μια ομάδα δεκατριών νάνων, της οποίας επικεφαλής είναι ο θρυλικός πολεμιστής, Θόριν Δρύασπις στο ταξίδι τους για να σώσουν το βασίλειο του Ερεμπορ από τον τρομερό δράκο Νοσφιστή. Η πορεία τους θα τους οδηγήσει στην Ερημιά, σε επικίνδυνους τόπους γεμάτους Τελώνια, Ορκ, φονικούς λύκους και μάγους. Για να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους που βρίσκεται στην Ανατολή, στο Μοναχικό Βουνό, πρέπει πρώτα να καταφέρουν να βγουν ζωντανοί από τις σήραγγες των τελωνίων... Εκεί όμως, ο Μπίλμπο θα συναντήσει το πλάσμα, που θα αλλάξει τη ζωή του για πάντα... το Γκόλουμ. Στις όχθες μιας υπόγειας λίμνης, ο Μπίλμπο Μπάγκινς θα ανακαλύψει ότι διαθέτει επινοητικότητα και θάρρος που ξεπερνά τη φαντασία του, καθώς θα καταφέρει να αποκτήσει το «πολύτιμο» δαχτυλίδι του Γκόλουμ, το οποίο διαθέτει απρόσμενες και χρήσιμες ιδιότητες... Είναι ένα απλό, χρυσό δαχτυλίδι δεμένο άρρηκτα με τη μοίρα της Μέσης Γης, με τρόπους που ο Μπίλμπο δεν μπορεί καν να διανοηθεί.

Αν θέλει κάποιος να είναι ξεκάθαρος σχετικα με το πρώτο μέρος του «Χόμπιτ» θα έπρεπε να θαυμάσει τον τρόπο με τον οποίο ο Πίτερ Τζάκσον μένει πιστός στο όραμά του που δεν είναι άλλο από το να ζωντανέψει τη Μέση Γη του Τζ. Ρ. Τόλκιν σε μια κινηματογραφική μεταφορά που θα μείνει στην ιστορία ως η πιο πιστή, η καλύτερη και σε κάθε περίπτωση η πιο ολοκληρωμένη.

Το δικό του franchise – σε αντίθεση, για παράδειγμα, με αυτό του «Πολέμου των Αστρων» - μπαίνει στη δεύτερη του τριλογία χωρίς την παραμικρή απώλεια. Ολα όσα έκαναν τον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» μια σχεδόν αριστουργηματική τριλογία ταινιών μεταφέρονται σχεδόν αυτούσια σε μια ακόμη περιπέτεια που σημαίνει την αφετηρία μιας καινούριας μυθολογίας.

Το «Χόμπιτ» είναι γεμάτο από ενέργεια, από σχεδόν αρρωστημένη γνώση του πρωτότυπου υλικού του, από τοπία που κόβουν την ανάσα, από αριστοτεχνικές σκηνές δράσης, από χιούμορ, από την ίδια λυτρωτική αθωότητα της εικόνογράφησης ενός σύμπαντος που – δεν χωράει αντίρρηση – βρήκε στα χέρια του Τζάκσον τον μόνο άνθρωπο επί Γης που θα μπορούσε να κάνει σινεμά ένα αχαλίνωτο σε φαντασία, λεπτομέρειες και μηνύματα για όλους τους αιώνες κείμενο, φτιάχνοντας τελικά από την αρχή μια μυθολογία σχεδόν ίσης αξίας με αυτή του Τόλκιν.

Μέσα σε τρεις ώρες αγνής και ακούραστης περιπέτειας, το «αναπάντεχο ταξίδι» του Μπίλμπο Μπάγκινς είναι σκηνοθετημένο σαν ένα rollecoaster που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αφήνοντας στο πέρασμά του την αίσθηση πως βρίσκεσαι συνεχώς αντιμέτωπος με τις πίστες ενός εμπνευσμένου video game που αλλάζει πίστες πιο γρήγορα απ’ ότι θα μπορούσες να φανταστείς και κυρίως να παίξεις.

Η μια σκηνή δράσης διαδέχεται την άλλη, αλλάζοντας φόντο και ένταση, καθώς οι ήρωες του διασχίζουν έναν τόπο στον οποίο παλεύουν χωρίς βέβαιο νικητή το καλό με το κακό. Και ο Τζάκσον ενορχηστρώνει την κάθε μία από αυτές με τη μανία ενός gamer που ασφυκτιά στις διαστάσεις μιας κονσόλας, επιθυμόντας όσα ζουν οι δικοί του μικροσκοπικοί ήρωες να είναι μόνο... σινεμά. Μόνο καθαρό, συναρπαστικό, αγωνιώδες, επικό, μεγάλο, μυθικό σινεμά.

Ταυτόχρονα – ίσως και περισσότερο από τον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών», το «Χόμπιτ» είναι και μια ωδή πάνω στην αφήγηση, το storytelling όπως το δίδαξε ο Τόλκιν γεμίζοντας το κλασικό έργο του με τόσες λεπτομέρειες όσες θα το έκαναν πιο αυθεντικό και από το να είχε συμβεί στην πραγματικότητα.

Κάθε βήμα πιο βαθιά στη Μέση Γη, γίνεται η αφορμή για ακόμη μια ιστορία μέσα στην ιστορία σε μια διαδοχή μικρών αναπάντεχων αφηγήσεων που ξεκινούν από την ίδια την εξιστόρηση του Μπίλμπο Μπάγκινς και φτάνουν μέχρι σε αυτόνομες ιστορίες για μάγους – προστάτες του δάσους που ζωντανεύουν σκαντζόχοιρους με ξόρκια, άπληστους βασιλιάδες που πλήρωσαν την αγνωμοσύνη τους με την ίδια τη ζωή τους και τέρατα κάθε είδους που το καθένα κρύβει τη δική του προϊστορία μέσα στην αχανή Μέση Γη.

Αν το «Χόμπιτ» δεν είναι ένα αριστούργημα, λαμβανομένων υπόψιν όλων των παραπάνω, το οφείλει στο γεγονός πως – δυστυχώς – είναι κάτι που το έχουμε ξαναδεί και μάλιστα από τον ίδιο άνθρωπο σε τρεις προηγούμενες ταινίες που διατηρούσαν τη μαγεία της πρώτης φοράς, κάτι που πλήττει τη νέα τριλογία ήδη από τα πρώτα της πλάνα.

Από το παραδεισένιο χωρίο των Χόμπιτ μέχρι τον κυνισμό του Ιαν - Γκάνταλφ – Μακ Κέλεν και από την αιθέρια μορφή της Κέιτ – Γκαλάντριερ – Μπλάνσετ μέχρι τα απεχθή Ορκ, το «Χόμπιτ» δεν διαθέτει αυτήν την «αναπάντεχη» αίσθηση του καινούριου που έκανε τα μάτια να λάμπουν σε κάθε σκηνή της τριλογίας του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών».

Και με εξαίρεση την εμφάνιση του Γκόλουμ – στην καλύτερη σκηνή ολόκληρη της ταινίας – που παραμένει και εδώ ο ίδιος σπουδαίος αξέχαστος «χαρακτήρας» στιγματίζοντας με το πέρασμά του όλη τη φιλοσοφία της κινηματογραφικής θεώρησης του Τζάκσον, δεν υπάρχει τίποτα στο «Χόμπιτ» που να σε σταματήσει να νιώθεις το εξής σχιζοφρενικό συναίσθημα: συνεπαρμένος και ταυτοχρονα... βαρετά.

Οχι, ο Τζάκσον δεν προσφέρει ξαναζεσταμμένο φαγητό, ούτε μπορείς να τον κατηγορήσεις επειδή παραμένει σχεδόν παιδικά πιστός στο όραμά του. Απλά αναρωτιέσαι αν ο θαυμασμός που προκαλεί η επιστροφή του στη Μέση Γη είναι αρκετός για να σε κρατήσει εκεί για ακόμη δύο ταινίες.

[Το «Χόμπιτ: Ενα Αναπάντεχο Ταξίδι» γυρίστηκε μετά από προσωπική επιθυμία του Πίτερ Τζάκσον σε 48fps (48 καρέ ανά δευτερόλεπτο, αντί του συνηθισμένου 24 καρέ ανά δευτερόλεπτο). Οι προβολές της ταινίας με τη νέα τεχνολογία HRF 3D και ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο ήθελε ο Τζάκσον να προβληθεί (σε 48fps), θα είναι διαθέσιμες αποκλειστικά στα Village Cinemas στο The Mall Athens, στο Μαρούσι στην αίθουσα 2, στο Village Shopping & More στο Ρέντη στην αίθουσα 4, στα Village Cinemas, στο Φάληρο στην αίθουσα 6, στο εμπορικό κέντρο Mediterranean Cosmos, στη Θεσσαλονίκη στην αίθουσα 4 και στο Athens Metro Mall, στον Άγιο Δημήτριο στην αίθουσα 1. Η τιμή εισιτηρίου θα είναι η ίδια με το απλό 3D. Η δημοσιογραφική προβολή της ταινίας έγινε σε απλό 3D 24fps]