Ενας άντρας περιπλανιέται από το Μεξικό προς το Τέξας, μέσα στην ανυπόφορη ζέστη του «Big Bend». Δεν μιλάει καθόλου, ενώ όλα δείχνουν ότι έχει χάσει και σε μεγάλο βαθμό τη μνήμη του. Το όνομά του είναι Τράβις και το μόνο που θυμάται είναι μια κουκίδα στο χάρτη που γράφει «Παρίσι». Οταν θα βρεθεί λιπόθυμος στη μέση του πουθενά, θα επιστρατευτεί ο αδερφός του, ο Βαλτ, ο οποίος τον θεωρούσε νεκρό τα ελευταία τέσσερα χρόνια της απουσίας του. Θα ταξιδέψει από το Λος Αντζελες στο Τέξας για να τον φέρει πίσω στο σπίτι του. Εκεί μαζί με τη γυναίκα του, Αν, ζει και ο μικρός γιος του Τράβις, ο Χάντερ που έχει να δει τον πραγματικό του πατέρα από μωρό. Ο Τράβις επιστρέφει, αρνείται να εξηγήσει γιατί είχε φύγει όλα αυτά τα χρόνια, ενδιαφέρεται μόνο για το που βρίσκεται η νεαρή συζυγός του και μητέρα του Χάντερ, Τζέιν και αποφασίζει, μαζί πλέον με τον γιο του, να την αναζητήσει στο Χιούστον όπου μαθαίνει ότι βρίσκεται...

Μοιάζει σχεδόν αδύνατον να διαχειριστείς αυτό που συμβαίνει στην τελευταία ώρα μιας ταινίας που πίσω από τη φαινομενική εικόνα της ως ένα σύγχρονο γουέστερν κρύβει ένα μελόδραμα από αυτά που λίγοι σκηνοθέτες θα τολμούσαν να τοποθετήσουν στο έρημο τοπίο μιας Αμερικής χαρτογραφημένης πάνω σε πολύβουους αυτοκινητόδρομους, αερογέφυρες, πάρκινγκ αυτοκινήτων, βενζινάδικα, μοτέλ στη μέση του πουθενά, καλιφορνέζικα ηλιοβασιλέματα και μπλε ξημερώματα στο Χιούστον του Τέξας.

Στην πραγματικότητα, ο 39χρονος τότε Βιμ Βέντερς δεν κάνει τίποτα περισσότερο με το «Παρίσι, Τέξας» από το να επιμηκύνει για ακόμη μια πράξη την τριλογία του δρόμου του («Η Αλίκη στις Πόλεις», «Μια Λάθος Κίνηση», «Kings of the Road»), φτάνοντας νομοτελειακά στην Αμερική που αγάπησαν περισσότερο από πολλούς οι πρωτοπόροι του Νέου Γερμανικού Σινεμά, κυρίως γιατί εκεί γεννήθηκαν οι Technicolor φαντασμαγορίες των 50s, το ροκ ν ρολ των 60s, το νέο αμερικάνικο σινεμά των 70s, για να αναφέρει κανείς μερικές μόνο από τις εμμονές του - πιο «Αμερικάνου» απ’ όλους – Βέντερς.

Οποιοδήποτε προηγούμενο φλερτ του Βέντερς με την Αμερική (από τον «Αμερικάνο Φίλο», την «Αλίκη στις Πόλεις» και το «Hammet») γίνεται πλέον εδώ μια παροξυσμική ερωτική πράξη με την εικονογραφία της πιο hardcore americana και μαζί η γιγάντωση και ακύρωση της ίδιας της μυθολογίας της.

Από την έρημο της εναρκτήριας σκηνής, μέχρι τις neon επιγραφές κατά μήκος του Τέξας και από τις ηλεκτρικές χορδές της κιθάρας του Ράι Κούντερ μέχρι την «Επιστροφή των Τζεντάι» στα σεντόνια ενός παιδιού και την ποτισμένη από τη σκόνη και όμως ακόμη και μέσα στο βαθύ μπλε και κόκκινο της διάφανη φωτογραφία του Ρόμπι Μίλερ - σαν πίνακες του Εντουαρντ Χόπερ που ανακαλύφθηκαν στο... διάστημα , το «Παρίσι, Τέξας» είναι ό,τι πιο κοντινό γύρισε κανείς σε αρχετυπικό μεταχρονολογημένο γουέστερν, με το φάντασμα της «Αιχμάλωτης της Ερήμου» του Τζον Φορντ να είναι μόνο η προφανής αναφορά.

Πατώντας πάνω στο λιτό – γραμμένο σαν να αναπαράγει έναν αστικό μύθο που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά – σενάριο του Σαμ Σέπαρντ, ο Βιμ Βέντερς ακολουθεί τον μοναχικό καουμπόι ήρωά του σε μια σχεδόν βιβλική διαδρομή προς το σημείο εκείνο όπου κάθε άνθρωπος αναζητά πατρίδα και οικογένεια ακόμη και αν η μοίρα του του επιβάλλει να τις εγκαταλείψει ξανά. Σε μια σειρά από διακεκομμένες αναχωρήσεις, ο Τράβις του συγκλονιστικού Χάρι Ντιν Στάντον είναι καταδικασμένος να περιπλανιέται, να εγκαταλείπει μόνιμες ή εφήμερες εστίες, να κουβαλά πάνω στην σαν βγαλμένη από το βωβό σινεμά μελαγχολική και ταυτόχρονα αστεία φιγούρα του τη μελαγχολία ενός αμερικανικού ονείρου που δεν θα βγει ποτέ αληθινό.

Σε κατάσταση αμνησίας, σοκ ή μιας ολοκληρωτικής παραίτησης που ταυτίζεται με τις νοτιοδυτικές πολιτείες μιας Αμερικής που παραμένουν μια αφιλόξενη έρημος, ο Τράβις αναζητά αρχικά τη γεννετειρά του, στη συνέχεια το γιο του, στο τέλος τη γυναίκα που αγάπησε – τελικά τον ίδιο του τον εαυτό σε μια διαδρομή που ξεκινάει χωρίς λόγια, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς κανένα συναισθηματισμό για να ολοκληρωθεί σε ένα μονόλογο που ενώ αφηγείται τα περισσότερα από τα πως και τα γιατί αυτής της διαλυμένης οικογένειας, μοιάζει και αυτός με ένα κομμάτι από το χαμένο χώρο και χρόνο ενός μελοδράματος που παίζεται πλέον - στη συγκλονιστική τελευταία ώρα - με τον τέταρτο τοίχο σπασμένο και τον θεατή να κοιτά κατάματα την αλήθεια.

Μια ταινία για την εγκατάλειψη περισσότερο από ένα φιλμ για την αποξένωση, όπως ακριβώς πρόδηλα μια ταινία ενός Ευρωπαίου και όχι ενός Αμερικάνου, το «Παρίσι, Τέξας» φέρνει στο Αντονιονικό road movie του Τράβις τις αποσκευές μιας ιστορίας στην οποία δεν γίνεται τίποτα ιδιαίτερο αλλά είναι σαν να συμβαίνουν τα πάντα. Βαθιά συγκινητική, όχι μόνο επειδή τη διατρέχει μια συνειδητή απόφαση πως ακόμη και μέσα στην απόλυτη καταστροφή υπάρχει κάποιος που πρέπει να σωθεί, αλλά κυρίως γιατί μέσα στην ερημιά της κατοικούν άνθρωποι χαμένοι που ψάχνουν ο ένας τον άλλον στα πιο αναπάντεχα μέρη.

Αλλωστε όπως θα εξομολογηθεί ο Τράβις σε εκείνη την τελευταία ώρα του «Παρίσι, Τέξας», η ιστορία που βλέπουμε έχει για ήρωες έναν άντρα και μια γυναίκα που ήταν τόσο ερωτευμένοι ώστε έκαναν ακόμη και το παραμικρό να μοιάζει με την μεγαλύτερη περιπέτεια στον κόσμο. Αυτό ακριβώς που κάνει, δηλαδή, ο Βιμ Βέντερς, στον εν λευκώ μεγαλειώδη, αφοπλιστικό, βαθιά κινηματογραφικό φόρο τιμής του σε μια Αμερική που στο μεγάλο χάρτη των ανθρώπινων διαδρομών της κάποιος κάποτε σημείωσε ένα άλλο Παρίσι, καταμεσής του Τέξας.

Τα «Φτερά του Ερωτα» και το «Παρίσι, Τέξας» θα προβάλλονται από τις 23 Ιουνίου σε διπλό πρόγραμμα και θα υπάρχει η δυνατότητα ενιαίου εισιτηρίου, για τους θεατές που επιθυμούν να παρακολουθήσουν και τις δύο, την ίδια ημέρα. Η προσφορά ισχύει για τους θερινούς κινηματογράφους Βοξ (Πλατεία Εξαρχείων) και Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48 & Μεγ.Αλεξάνδρου) και οι τιμές του ενιαίου εισιτηρίου είναι οι εξής: 10 € κανονικό, 8 € μειωμένο (παιδ-φοιτ., άνω των 65 & άνεργοι).