To 2003, η μεταφράστρια του Αρχηγείου Επικοινωνιών της βρετανικής Κυβέρνησης Κάθριν Γκαν διαρρέει ένα άκρως απόρρητο e-mail των αμερικανικών αρχών που ζητούσε από τις βρετανικές υπηρεσίες να κατασκοπεύσουν άλλα κράτη μέλη του ΟΗΕ με σκοπό να εκβιάσουν μία θετική ψήφο από τις χώρες αυτές για την εισβολή στο Ιράκ. Όταν ασκείται ποινική δίωξη σε βάρος της με βάση τον νόμο περί κρατικών μυστικών, η Γκαν και οι δικηγόροι της κάνουν ό,τι μπορούν για να υπερασπιστούν τις πράξεις της. Καθώς η ζωή, η ελευθερία και ο γάμος της απειλούνται, καλείται να υπερασπιστεί τα πιστεύω της.
Διαβάζοντας και μόνο κάποιος την υπόθεσή της, δεν θα δυσκολευτεί αρκετά να πειστεί γιατί μια τέτοια ιστορία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, έπρεπε να γίνει ταινία. Και δεν μιλάμε μόνο για την ιστορία μιας γυναίκας η οποία αψήφησε τους νόμους, ρίσκαρε τα πάντα και ακολούθησε τα πιστεύω της για να διαρρεύσει ένα άκρως απόρρητο e-mail για να προσπαθήσει έτσι να σταματήσει έναν παράνομο πόλεμο πριν καν αυτός ξεκινήσει, αλλά κυρίως γιατί το παιχνίδι που παίζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις στις πλάτες κάθε λαού και τα ψέματα που κρύβονται πίσω από αυτό, δεν θα σταματήσουν ποτέ να απασχολουν την επικαιρότητα.
Πράγματι, η σχεδόν άγνωστη σε αρκετούς ιστορία της βρετανίδας Κάθριν Γκαν, η οποία διέρρευσε απόρρητες πληροφορίες στον βρετανικό Τύπο, μοιάζει ιδανική για να γίνει ένα γεμάτο σασπένς πολιτικό θρίλερ. Και σε στιγμές o σκηνοθέτης της, Γκάβιν Χουντ, ο οποίος δεν είναι άγνωστος σε τέτοιου είδους ταινίες (θυμηθείτε το «Αόρατος Εχθρός»), τα καταφέρνει καθώς επαναφέρει την ατμόσφαιρα αλλά και το απόλυτο, καθαρό, σασπένς των εμβληματικών πολιτικών θρίλερ της δεκαετίας ’70, όπως το «Ολοι οι Ανθρωποι του Προέδρου» του Αλαν Πάκουλα και το «Serpico» του Σίντνεϊ Λούμετ, χρησιμοποιώντας σκηνές όπως μυστικές συναντήσεις σε υπόγεια πάρκινγκ, τηλεφωνήματα από άτομα με ψεύτικα ονόματα και μια σκηνή η οποία περιλαμβάνει, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, έναν ορθογραφικό έλεγχο που σε αφήνει περισσότερο άναυδο από οτιδήποτε άλλο.
Αλλά αυτά μοιάζουν να είναι όμως κάπως διάσπαρτα σε μια ταινία η οποία προσπαθεί με δυσκολία να βρει τον ρυθμό της, κι αυτό γιατί ο Χουντ θέλει να καταπιαστεί από την αρχή με πολλά πράγματα τα οποία όμως δεν έχει έχουν όλα την βαρύτητα την οποία θα επιθυμούσε. Γρήγορα, και καθώς οι πληροφορίες διαδέχονται η μία την άλλη, και το επίκεντρο του ενδιαφέροντος μετατοπίζεται από την Γκαν στην ομάδα υπεράσπισής της, η πολιτική ίντριγκα γίνεται ολοένα και περισσότερο αδιάφορη και η ένταση ξεφουσκώνει από την ρηχή και ενίοτε κλισέ πλοκή της.
Τα ηθικά ερωτήματα εδώ αυτή την φορά είναι ξεκάθαρα, ίσως περισσότερο μάλιστα από τις προηγούμενές του ταινίες, με τις απαντήσεις τους να πέφτουν σχεδόν πάντα στις σφαίρες του άσπρου και μαύρου, του σωστού και του λάθους. Δύσκολα κάποιος θα βρει μια γκρίζα ζώνη στις πράξεις των ηρώων της, όπου ακόμα και όταν υπάρχουν κάποιες υπόνοιες για κάτι τέτοιο γρήγορα σβήνονται για να πάρουν τις θέσεις τους κάποιες εύκολες απαντήσεις, οι οποίες δικαιολογούν τις πράξεις τους. Ναι, η Γκαν είναι μια πραγματική ηρωίδα, αλλά ο Χουντ φαίνεται πως δεν ενδιαφέρεται να σκιαγραφήσει και να εμβαθύνει περισσότερο στον χαρακτήρα της, χωρίς να ασχολείται έτσι ιδιαίτερα με τις όποιες αναστολές της, και καταλήγει να προσεγγίζει κάπως επιδερμικά και με έναν διδακτικό τόνο το όλο θέμα.
Και μπορεί η ταινία να δείχνει τόσο αγχωμένη σκηνοθετικά όσο η πρωταγωνίστριά της, αυτό δεν μπορεί να ειπωθεί και για το υπέροχο βρετανικό της καστ, όπου όλοι τους, από τον Ρέιφ Φάινς και τον Ματ Σμιθ μέχρι τον Μάθιου Γκουντ, κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να σου κρατήσουν το ενδιαφέρον με τους σε στιγμές χάρτινους ρόλους τους. Η στιβαρή και γεμάτη ενέργεια ερμηνεία της Κίρα Νάιτλι είναι φυσικά αυτή που μένει, κρατώντας το ενδιαφέρον του θεατή για την ηρωίδα της ζωντανο΄μέχρι το τέλος.
Ενα τέλος όμως που σου δίνει ακριβώς αυτό που περιμένεις από μια τέτοιου είδους ταινία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, χωρίς εκπλήξεις ή ανατροπές. Τα «Κρατικά Μυστικά» έχουν όλα εκείνα τα συστατικά τα οποία θα μπορούσαν να την κάνουν έναν στιβαρό, γεμάτο αγωνία, πολιτικό θρίλερ. Αντ’ αυτού όμως μένει επιμένει να μένει στην επιφάνεια των γεγονότων και να κρατάει τα, όποια, μυστικά του πεισματικά καλά κρυμμένα.
