Ο Νικ δουλεύει δώδεκα ώρες την ημέρα και υπομένει τα πάνδεινα από το διεστραμμένο αφεντικό του, τον Χάρκεν προσμένοντας επιτέλους μία προαγωγή. Αλλα τώρα πια ξέρει ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Στο μεταξύ, ο βοηθός οδοντογιατρού Ντέιλ προσπαθεί να διατηρήσει την αυτοκυριαρχία του απέναντι στις «ερωτικές επιθέσεις» που του εξαπολύει η Δρ. Τζούλια Χάρις. Και ο λογιστής Κερτ μόλις έχει μάθει ότι το νέο και διεφθαρμένο του αφεντικό, ο Πέλιτ όχι μόνο έχει βαλθεί να καταστρέψει την καριέρα του, αλλά σχεδιάζει και να ρίξει τοξικά απόβλητα σε μία αστική περιοχή. Τι μπορείς να κάνεις όταν το αφεντικό σου είναι ψυχάκιας, λυσσάρα ή βαρεμένος; Η παραίτηση δεν είναι επιλογή. Κάποιος πρέπει να τους βάλει στη θέση τους. Ετσι με τη βοήθεια λίγων ποτών παραπάνω και με κάποιες συμβουλές από έναν πρώην κατάδικο, αμφίβολης αξιοπιστίας, ο Νικ, ο Ντέιλ και ο Κερτ βάζουν σε εφαρμογή ένα πολύπλοκο, αλλά φαινομενικά δοκιμασμένο σχέδιο για να απαλλάξουν τον κόσμο από τα αφεντικά τους… μια για πάντα!

Η χρονική συγκυρία είναι ιδανική για ένα φιλμ τοποθετημένο στο ναρκοπέδιο του γραφείου εν μέσω περικοπών, για μια ταινία που εξερευνά την εύθραυστη εργασιακή ισορροπία σε μια εποχή που η λέξη στα χείλη όλων είναι «ανεργία».

Ευτυχώς για όλους, τα «Αφεντικά για Σκότωμα» δεν είναι αυτή η ταινία.

Η ξεδιάντροπα αγορίστικη, συχνά ξεκαρδιστική, κωμωδία του Σεθ Γκόρντον, κάνει τα πάντα για το punch line και δεν φοβάται καθόλου να χαρακτηριστεί χοντροκομμένη, άκομψη, εφηβική ή ανόητη. Κυρίως, γιατί ακόμη κι όταν είναι κάτι από τα παραπάνω, το κάνει με πλήρη συναίσθηση και με ένα συνωμοτικό κλείσιμο του ματιού που σχεδόν πάντα την αθωώνει.

Ναι το σενάριο μπορεί να είναι γεμάτο υπερβολές, στιγμές που φλερτάρουν με το κακό γούστο, τον ρατσισμό, τον μισογυνισμό, την ομοφοβία, και πολύ πιο συχνά με την καθαρή ηλιθιότητα, αλλά ακόμη κι έτσι, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις του.

Παρ' όλο το βιτριολικό του χιούμορ, παρ όλο τον μισανθρωπισμό, παρά τα εξωθημένα στα άκρα στερεότυπα, το φιλμ κατορθώνει να αποπνέει την αίσθηση μιας καλοπροαίρετης πλάκας, ενός risqué αστείου που μπορεί να είναι απόλυτα αθώο υπό τις κατάλληλες συνθήκες.

Τα «Αφεντικά για Σκότωμα» δεν προσπαθούν να γίνουν προσβλητικά απλά για να δοκιμάσουν τα όρια της λογοκρισίας και να κερδίσουν πόντους τόλμης, ούτε ενδιαφέρονται να «σπρώξουν το χιούμορ σε περιοχές που δεν έχει ξαναπάει ποτέ».

Το μόνο που θέλουν είναι να σε κάνουν να γελάσεις, ακόμη κι αν μερικές φορές χρειάζεται να το παρατραβήξουν ή να αναγκάσουν το απολαυστικό καστ τους, να κάνει πράγματα που δεν τα λες κι ακριβώς «Oscar moments».

Στην πραγματικότητα παρ όλο το γυμνασιακό χαβαλέ και την βρώμικη γλώσσα του, το μόνο που ζητά το φιλμ του Γκόρντον είναι την επιβράβευση του γέλιου σου. Το μόνο που θέλει είναι να το αγαπήσεις.

Oταν είναι έτοιμο να κάνει τόσες κωλοτούμπες για να σε διασκεδάσει, μπορείς στ αλήθεια να του αντισταθείς;