Ενημέρωση

Καλοκαιρινές σκηνές για πάντα #1 / «Ο Τρελός Πιερό» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ

στα 10

Για κάθε μια μέρα του Ιουλίου, επιστρέφουμε σε αγαπημένες καλοκαιρινές σκηνές από την ιστορία του σινεμά. Ετσι όπως θα τις θυμόμαστε για πάντα.

Καλοκαιρινές σκηνές για πάντα #1 / «Ο Τρελός Πιερό» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ

«Σιχάθηκα τη θάλασσα, τον ήλιο, την άμμο! Σιχάθηκα να τρώω από κονσέρβες! Σιχάθηκα να φοράω συνέχεια το ίδιο φόρεμα! Θέλω να φύγω από εδώ. Θέλω να ζήσω. Ελα. Παίξαμε αρκετά τον Ιούλιο Βερν. Ας επιστρέψουμε στο αστυνομικό μας μυθιστόρημα, με τα γρήγορα αυτοκίνητα, τα όπλα και τα night clubs».

Η Μαριάν βαριέται να ζει στην παραλία. Εκεί όπου ο Φερντινάντ ζει σαν ένας σύγχρονος Ροβινσώνας Κρούσος, με έναν παπαγαλο στον ώμο, γράφοντας συνεχώς στο ημερολόγιό του τις σημειώσεις ενός μυθιστορήματος που δεν θα εκδοθεί ποτέ. Κι όμως, και οι δυο τους δεν υπήρξαν πιο ερωτευμένοι παρά μόνο εκεί, στη χρυσή άμμο της Κυανής Ακτής, κυνηγώντας ψάρια στη Μεσόγειο, κάνοντας έρωτα στην παραλία σαν δύο κυνηγημένοι δραπέτες της «αληθινής» ζωής που έχει ήδη ξεκινήσει και θα τελειώσει... στο δρόμο.

Pierrot le Fou

Η πιο καλοκαιρινή σκηνή μέσα στο αιώνιο καλοκαίρι του «Τρελού Πιερό», η στάση της Ανα Καρίνα και του Ζαν-Πολ Μπελμοντό στη Νότια Γαλλία δεν είναι παρά αυτή που περικλείει μέσα της οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι η πεμπτουσία μιας ταινίας που προσπαθεί να συλλάβει αυτό που ο Φερντινάντ-Πιερό γράφει στο ημερολόγιο του με το γραφικό χαρακτήρα του ίδιου του Γκοντάρ: «Να μην γράψω για τις ζωές των ανθρώπων, αλλά μόνο για τη ζωή - τη ζωή την ίδια. Για ό,τι βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους: το χώρο, τον ήχο, το χρώμα. Θα ήθελα να το καταφέρω. Ο Τζόις προσπάθησε, αλλά πρέπει να είναι πιθανό να γίνει καλύτερα.»

Pierrot le Fou 607

Μια σκηνή - ατόφιο κομμάτι ζωής (κάπου ανάμεσα στο όνειρο, ένα κόμικ ή μια ανάμνηση που περιγράφεις διαφορετικά απ' ότι συνέβη), μακριά από το policier που εκτυλίσσεται στους πολύβουους δρόμους της πόλης, αλώβητη από τη διαβρωτική δύναμη της επιθυμίας και της ανάγκης, λουσμένη στο φως και την ανία.

Ενα ιδανικό καλοκαίρι έτοιμο να τελειώσει για πάντα όταν ένας από τους δύο θα βαρεθεί να φοράει τα ίδια ρούχα ή απλά θα έχει σιχαθεί να αναζητά τη ζωή ανάμεσα στους ανθρώπους ρωτώντας δυνατά: «Τι μπορώ να κάνω; Δεν ξέρω τι να κάνω.»


«Pierrot le Fou» («Ο Τρελός Πιερό») του Ζαν-Λικ Γκοντάρ (1965)

Διαβάστε και δείτε ακόμη:

Pierrot le Fou